Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/37134 Esas 2015/11609 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret, fazla çalışma ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, fazla mesailerinin ödenmemesi ve aylık ücretinin artırılması talebinin işverence kabul edilmemesi üzerine iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini belirterek kıdem tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin ücreti ile ücret alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bilirkişi hesaplaması doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Somut olayda şahit anlatımlarına göre davacının haftada üç saat fazla mesai yaptığının kabul edilmiş olması dosya içeriğine uygundur. Ancak dosya içeriğinde bulunan ihtirazi kayıtsız imzalı bordrolarda bazı aylarda fazla mesai ödemelerinin bulunduğu görülmekte olup söz konusu ödemeler değerlendirmeye tabi tutulmamıştır. Mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınarak davacıya fazla mesai ödemesi yapılan aylar dışlandıktan sonra oluşacak sonuç dairesinde fazla mesai ücreti alacağı hakkında bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
2-Taraflar arasındaki diğer uyuşmazlık ise davacı yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı konusundadır.

Dosya içeriğine göre, yedi yıllık çalışan olan davacıya 103 gün yıllık izin kullandırılmıştır. 110 gün izin hakkı bulunan davacının bakiye yedi günlük izin alacağı kaldığı değerlendirilmeden anılan alacağın yirmiüç gün için hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2015 günü oybirliği ile karar verildi.