MAHKEMESİ : GAZİANTEP BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Adana 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19/12/2016 tarih ve 2015/1359 E., 2016/2190 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 30/01/2018 tarih ve 2017/1223-2017/1188 sayılı ek kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin ortağı ve yönetim kurulu üyesi olduğunu, 27.05.2015 tarihinde şirket genel kurulunun toplandığını, TTK"nın 420/1. maddesine göre bilanço, karar, zarar hesaplarının görüşülmesinin ertelenmesi taleplerinin kabul görmediğini, oysa azınlığın talebi üzerine ertelemenin yapılmasının zorunlu olduğunu, TTK"nın 436. maddesine göre yönetim kurulu üyelerinin kendileri ve birbirlerinin ibrasında oy kullanamayacaklarını, buna rağmen genel kurulda yönetim kurulu üyelerinin oylamaya katıldığını, 2014 yılında yönetim kurulu üyesi olarak Sarp Anıl Yüksek, Mustafa Ozan Yüksek ve davacı ..."ın seçildiğini, yönetim kurulu faaliyet raporunda olması zorunlu bulunan hususların yer almadığını, TTK"nın 516. maddesine aykırı davranıldığını ileri sürerek, 27.05.2015 tarihli genel kurulun faaliyet raporunun onaylanmasına, yönetim kurulu üyelerinin ibrasına, bilanço, kâr ve zarar hesaplarının görüşülmesine dair kararların iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, genel kurulda alınan kararların usul ve yasalara uygun olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; TTK"nın 420/1. maddesi uyarınca onda bir azınlık pay sahiplerinin finansal tabloların görüşülmesini talep etmesi halinde bir ay süreyle ertelenmesinin zorunlu olduğu, TTK"nın 436. maddesine aykırı olarak yönetim kurulu üyelerinin ibralarında oy kullandığı, yönetim kurulu faaliyet raporunun TTK"nın 516. maddesinde belirtilen şartları taşımadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, 27.05.2015 tarihli genel kurulun gündemin 3, 4 ve 5. maddelerinin iptaline karar verilmiş, davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince, genel kurul gündeminin 4. maddesine ilişkin olarak, TTK"nın 420/1. maddesine aykırı olarak genel kurulun bir ay süreyle ertelenmemesi nedeniyle, bilanço, kâr ve zarar hesaplarının görüşülmesine ilişkin olarak iptal kararı yerinde ise de finansal tabloların müzakeresi ile yönetim kurulunun ibrası, yönetim kurulu faaliyet raporunun görüşülmesi hususları da birbiri ile bağlantılı konulardan olup, mahkemece TTK"nın 420/1. maddesindeki emredici düzenlemeye aykırı davranış nedeniyle genel kurulun 3 ve 5. maddeleri konusunda da karar alınamayacağı gerekçesiyle, genel kurulun 3 ve 5. maddelerinin iptaline karar vermek gerekirken, yazılı gerekçeyle, genel kurulun 3. ve 5. maddelerinin iptaline karar verilmesi doğru olmamış, değişik gerekçe ile davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince, 30.01.2018 tarihli ek kararla, davalı vekilinin temyiz başvurusunu HMK uyarınca öngörülen 2 haftalık süre içinde yapılmadığı gerekçesiyle HMK"nın 346. maddesi uyarınca davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili, işbu sefer Bölge Adliye Mahkemesinin ek kararını temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karar aleyhine yapılan istinaf başvurusu üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddedildiği ve bu karara yönelik olarak davalı vekilinin temyiz istemi üzerine, HMK"nın 346. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince, temyiz başvurusunun süresinde yapılmadığı gerekçesiyle temyiz başvurusunun reddine dair ek karar verildiği anlaşılmaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, yasal süresi geçtikten sonra yapılan temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince de karar verilebilecektir. Somut olayda; Bölge Adliye Mahkemesi"nin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararı, 12.01.2018 tarihinde davalı vekiline usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği, davalı vekilinin ise yasal temyiz süresi geçtikten sonra 29.01.2018 tarihinde temyiz dilekçesi sunmuş olduğu anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz dilekçesi süresinde verilmediğinden, temyiz başvurusunun reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, Bölge Adliye Mahkemesince verilen ek karara yönelik davalı vekilinin temyiz isteminin reddine, Bölge Adliye Mahkemesince verilen ek kararın ONANMASINA, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 06.05.2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.