MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ücret alacağı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, yıllık izin ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin ödenmemesi yıllık izinlerinin kullandırılmaması sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile birkısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi hesaplaması doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Taraflar arasındaki ilk uyuşmazlık davacının fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacakları ile kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı konusundadır.
Dosya içeriğine göre fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacakları şahit anlatımlarına dayanılarak hesaplanmış ve hüküm altına alınmıştır. Mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda zamanaşımına uğramayan dönemi kapsayan ücret bordrolarının dosyaya sunulmadığı belirtilmiş ise de rapora itiraz dilekçesinde bordrolarının dosya içeriğine sunulduğu savunulmuştur. Hesaplama yapılan dönemi kapsayan imzalı ücret bordrolarının süresi içerisinde dosyaya sunulduğu anlaşılmış olup fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacakları konusunda değerlendirilmeye tabi tutularak, gerekirse bu konuda bilirkişiden ek rapor alınıp oluşacak sonuç dairesinde karar verilmesi için hükmün bozulması gerekmiştir.
Fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacakları yönünden yukarıda açıklanan şekilde yapılacak araştırma sonucuna göre, davacının iş sözleşmesini haklı fesih şartlarının oluşup oluşmadığı ve kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmayacağı konusu yeniden değerlendirilmelidir.
2-Taraflar arasındaki diğer uyuşmazlık davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı konusunda ispat yükü işverene aittir. İşveren bu hususu, imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Somut olayda davacının hiç yıllık izin kullanmadığı kabul edilerek hesaplanan izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Ancak davalı, yıllık izin cetvelini aynı mahkemenin 2012/364 esas sayılı dosyasında bulunduğunu belirtmiş ve incelenmesini talep etmiştir. Davalının delil olarak bildirdiği yıllık izin cetveli inceleme ve değerlendirmeye tabi tutulmadan karar verilmiş olması hatalıdır.
3-Davacı ve davalı arasındaki diğer uyuşmazlık, davacının aylık ücretinin miktarı konusundadır.
Davalı, 1998-1999 yıllarında ile yaptığı protokol geriği yemek ve yakacak gibi sosyal yardımların ücretin içerisinde ödendiğini, o yıllardan sonra bu tür sosyal yardımların işyeri uygulaması haline gelerek ücret içerisinde ödenmeye devam edildiğini ve davacının son ücretinin net 1.020,00 TL olduğunu savunmuştur. Mahkemece davacının son ücreti yapılan emsal araştırması doğrultusunda brüt 1.428,00 TL kabul edilerek dava konusu alacaklar hesaplanmış ise de kabul edilen ücret içerisinde sosyal yardımların bulunup bulunmadığı değerlendirilerek açıklığa kavuşturulmadan sonuca gidilmiş olması hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.