Dolandırıcılık - Tehdit - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/1876 Esas 2015/791 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık, Tehdit
HÜKÜM : Beraat, Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ile sanığın aynı sendikaya üye olmaları nedeniyle suç tarihinden önce tanıştıkları, sanığın yeni kurulan Kamu Güvenliği Müsteşarlığı"na müfettiş olarak geçeceğini ve katılanı da buraya aldırabileceğini söyleyip, bu konuda kendilerine yardımcı olacak Mahmut isimli kişiye vermek üzere katılandan 10.000 TL para aldığı, sanığın bu parayı C plakalı servis aracının borcunu ödemek için kullandığını belirttiği iddia edilen olayda;
1- Tehdit suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde; 5271 sayılı CMK"nın 225. maddesi uyarınca hükmün konusu, iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, iddianame anlatımına göre tehdit suçuna yönelik sanık hakkında açılmış bir dava olmamasına rağmen, bu suçtan yargılama yapıp karar vermek için ayrı bir iddianame tanziminin gerektiği gözetilmeden, dava konusu iddianame dışına çıkılarak ve dava konusu yapılmayan tehdit suçundan hüküm kurulması,
2- Dolandırıcılık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde; katılanın 11/01/2011 tarihli şikayet dilekçesinde, sanığa 10.000 TL verdiğini, sanığın bu parayla arabasının taksitlerini ödeyerek arabayı satıp parayı geri ödeyeceğini ama verilen sürede ödemediğini belirtmesi, soruşturma aşamasındaki beyanlarında da sanığın C plakalı aracının borcunu ödemekte zorlandığını belirterek 10.000 TL para istediğini, parayı nakit olarak verdiğini, sanığın aracı sattığında parayı geri ödeyeceğini söylediği
halde ödemediğini ifade etmesi ve sanığın da borcunu kabul etmesi karşısında, sanığın işe koyma vaadiyle katılandan para almadığı anlaşıldığından; sanığın katılan ile aralarında geçen önceye dayalı konuşmalarından devamla borcunu ödememe sebebi olarak ileri sürdüğü bahaneler nedeniyle dolandırıcılık suçundan beraat yerine yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21/04/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.