Nitelikli dolandırıcılık - özel belgede sahtecilik - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/16766 Esas 2020/5156 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-e, 168/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
TCK’nın 207/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılan vekili ve sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sosyal Güvenlik Kurum Başkanlığı müfettişleri tarafından yapılan denetim neticesinde, sanığın ortağı olduğu ... İnşaat isimli şirkette hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen temyiz dışı sanık ...’in fiilen çalışmadığı halde sigortalı olarak çalıştığına dair bildirim belgesinin düzenlenerek katılan kuruma gönderildiği bu nedenle bir takım sağlık harcamalarının katılan kurum tarafından ödenmesine sebebiyet verilmek suretiyle sanığın atılı suçları işlediği iddia edilen olayda;
Suça konu iş yerinin gerçek bir iş yeri olması, sanığın Sosyal Güvenlik Kurumunun denetim imkanını ortadan kaldıracak mahiyette hileli bir hareketinin bulunmaması, kurumun kendisine bildirilen işyerlerini ve işe giriş bildirgelerini, belirtilen iş yerlerinde sigortalı çalışan olarak gösterilen kişilerin gerçekte bu iş yerlerinde çalışıp çalışmadığını, işyeri sahibinin bilgisi dahilinde olup olmadığını denetleme yetkisinin her zaman bulunması ve ayrıca oluşan kurum zararının sanıktan tahsilinin mümkün olması karşısında, sanık hakkında atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden sanığın beraati yerine yazılı şekilde atılı suçlardan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Özel belgede sahtecilik suçu yönünden sonuç ceza olarak adli para cezasına mahkum edilen sanık hakkında hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan TCK"nın 53/1-2. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekili ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 09/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.