Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21944 Esas 2019/10551 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda ödenmesi gereken faiz mevduata uygulanan en yüksek faizdir. Faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır. Yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir.
Somut olayda; davacı 18.02.2011-31.12.2014 tarihleri arasındaki çalışma dönemi için İskenderun 2. İş Mahkemesinde kıdem tazminatı talep etmiş, mahkemenin 2015/33 esas ve 2015/182 karar sayılı 24.04.2015 tarihli kararıyla davanın kabulü yönündeki karar Yargıtay 7. Hukuk Dairesi tarafından onanmıştır. Davacı, bu dosyada; dava konusu yapmadığı 2007 Eylül ayı ila 31.12.2009 tarihleri arasındaki dönemin de kıdem tazminatı gerektirecek şekilde sona erdiğini beyanla kıdem tazminatı talep etmiş, bilirkişi tarafından 31.12.2014 tarihli feshe göre kesinleşen dosyadaki ücret gözetilerek bu süre de hesaplanmıştır. Mahkemece hesaplanan kıdem tazminatına iş akdinin fesih tarihi olan 31.12.2009 tarihinden itibaren faiz işletilmesine karar vermiştir. Kıdem tazminatının hesaplanmasında birleştirilmesi gereken bu süre nedeniyle hesaplamalar 31.12.2014 tarihindeki fesih tarihine göre yapıldığından hükümdeki fesih tarihi 31.12.2009 yerine 31.12.2014 tarihi olmalıdır. Bu yönler gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirir ise de bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 1. bendindeki "31.12.2009" tarihinin çıkartılarak yerine "31.12.2014" tarihi yazılmasına ve hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi