Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3898 Esas 2018/1551 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3898
Karar No: 2018/1551
Karar Tarihi: 27.02.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3898 Esas 2018/1551 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir yağma suçu işlediği gerekçesiyle sanığın hüküm giydiğine karar verdi. Ancak, mahkumiyet hükmü sonucunda bazı belirli haklardan yoksun bırakılma cezası verilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, sanığın zorunlu savunman ücretinin sanıktan değil Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanması gerektiği hatırlatıldı. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozuldu ve yeniden yargılama yapılmadan sadece yargılama giderlerinde düzeltme yapılması kararı verildi. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6 ve 53. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. ve 8/1. maddeleri kararda geçen kanun maddeleridir.

6. Ceza Dairesi 2015/3898 E. , 2018/1551 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

5237 sayılı TCK’nın 58/6. maddesinin 6. fıkrası gereğince hükmolunan cezanın, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilen sanık hakkında, tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmemesi; mahkumiyet hükmünün yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakma tedbirinin, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140- 2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre yapılan değişikliğin; infaz aşamasında her zaman gözetilmesi olanaklı görülmüştür.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

T.C. Anayasa’sının 90.maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239.maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince,
sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanı ile katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından, yargılama giderlerine ilişkin miktardan “Zorunlu müdafii ücreti 561,00 TL”nin çıkartılıp, yerine “zorunlu savunman giderinin Hazine üzerinde bırakılmasına” cümlesi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.