Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4405 Esas 2019/3411 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 24/05/2016 gün ve 2015/834-2016/395 sayılı kararı bozan Daire"nin 19/06/2017 gün ve 2016/10171 -2017/3809 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkili aleyhine Duisburg Asliye Hukuk Mahkemesi"ne müracaat ederek alacak davası açtığını, yabancı mahkemece 13.114,64 Euro’nun 01.01.1999 tarihinden itibaren %5 faiziyle birlikte müvekkilinden alınarak davalıya ödenmesine karar verildiğini, işbu yabancı mahkeme kararının Konya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2010/447 esas sayılı dosyası ile tenfiz edildiğini, müvekkilinin toplam 29.379,74 Euro ödemede bulunulduğunu, ancak davalının tenfiz kararına konu yabancı mahkeme ilamındaki tüm haklarını tahsil etmesine rağmen elinde kalan müvekkili şirkete ait hisse senetlerini iade etmeyerek sebepsiz zenginleştiğini, ayrıca aslında yabancı mahkeme ve tenfiz kararı gereği müvekkilinin davalıya 25.553,72 Euro ödeme yapması gerekirken fazladan 3.826,02 Euro fazla ödemede bulunduğunu ileri sürerek davalıda bulunan hamiline yazılı hisse senetlerinin müvekkiline iadesine, 3.800 Euro’nun banka yoluyla gönderildiği tarihinden itibaren bankaların uyguladığı en yüksek döviz mevduat faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, hamiline yazılı hisse senetlerinin iadesine ilişkin davanın konusuz kaldığı için karar verilmesine yer olmadığına, dava konusu 3.800 Euro’nun 3095 sayılı Kanun gereğince hesaplanacak en yüksek faiziyle birlikte davalıdan tahsiline dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 06/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.