Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, sürekli işgöremezlik derecesinin tespiti ile iş kazası tarihinden itibaren gelir farklarının ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalılardan ... Başkanlığı ve ... avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalılar ... ve İGSAŞ vekillerinin temyiz itirazlarının REDDİNE,
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince:
Davacı, davalı .... Müh. İnş. Tur. San. ve Tic. A.Ş. sigortalısı olarak diğer davalı ... A.Ş"ye ait işyerinde çalışırken 02.9.1997 tarihinde geçirdiği kaza sebebiyle, %24 sürekli işgöremezlik oranı üzerinden sürekli işgöremezlik geliri bağlandığı, işbu dava ile sürekli işgöremezlik derecesinin tespiti ile iş kazası tarihinden itibaren gelir farklarının ödenmesini istemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, birbirini teyid eden Adli Tıp İhtisas Kurulu ile Adli Tıp Genel Kurulu raporlarına göre, davacının anılan işkazası sonucu sürekli işgöremezlik derecesinin %32 olduğu, mahkemece, Sosyal Güvenlik Kurumunun 02/09/1997 tarihinde sürekli iş göremezlik derecesini Adli Tıp Kurumu raporu doğrultusunda %32 oranında olduğunu bilebilecek durumda olmadığı gerekçesiyle, davacının sürekli iş göremezlik derecesi farkından oluşacak farkların dava tarihinden itibaren ödenmesine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davacının sürekli işgöremezlik oranının belirlenmesine dair Mahkeme kabulü isabetli ise de;
İş kazası tarihinde yürürlükte bulunan 506 sayılı Kanunun 99. maddesinde, kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, iş kazalarıyla meslek hastalıkları ve ölüm sigortalarından hak kazanılan gelir ve aylıkların, hakkı doğuran olay tarihinden itibaren beş yıl içinde istenmezse zamanaşımına uğrayacağı, bu durumda olanların gelir ve aylıklarının, yazılı istek tarihini takibeden aybaşından itibaren başlayacağı düzenlenmiştir. Anılan düzenleme gereğince, belirtilen zamanaşımını keser şekilde, davacının sürekli işgöremezlik oranının yeniden belirlenmesine ve fark sürekli işgöremezlik gelirlerinin tahsiline dair Kuruma itirazda bulunup bulunmadığı araştırılmalı, hasıl olacak sonuca göre karar verilmelidir. Bu yönde, davacı tarafından işverenler aleyhine açılan tazminat davasında ileri sürdüğü itiraz üzerine konunun Yüksek Sağlık Kuruluna intikalinin, zamanaşımını kesen bir neden olup olmadığı da irdelenmelidir.
Bazı hükümleri dışında 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun, Zamanaşımı, hakkın düşmesi ve avans başlıklı 97. maddesinde yer alan, "Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, iş kazası, meslek hastalığı, vazife malullüğü ve ölüm hallerinde bağlanması gereken gelir ve aylıkların, hakkın kazanıldığı tarihten itibaren beş yıl içinde istenmeyen kısmı zamanaşımına uğrar. Kuruma müracaat etmemenin haklı bir sebebe dayandığını genel hükümlere göre ispat edenler hakkında, yukarıdaki hükümler uygulanmaz...." hükmü karşısında ise, her durumda fark gelirlerin en azından 01.11.2008 tarihinden itibaren ödenmesi gerektiği gözetilmelidir.
Yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular gözetilerek yapılacak araştırma ve değerlendirme sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 26.05.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.