Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2932 Esas 2022/1912 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 19.07.2017 tarihli, 2017/2331 Esas, 2017/2536 Karar sayılı " istinaf başvurusunun esastan reddine " ilişkin kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.04.2007 tarih, 2007/8 - 78 Esas, 2007/85 Karar sayılı ilamında ayrıntıları açıklandığı üzerine, 28.07.2017 tarihinde tebliğ edilen hükme karşı 05.09.2017 tarihinde yapılan temyiz isteminin süresinde olduğundan tebliğnamedeki temyiz isteminin süresinde yapılmadığı gerekçesi ile reddini isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Erzurum 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/153 Esas – 2013/174 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının parada sahtecilik suçundan 24.06.2010 tarihinde 1 gün gözaltında, 15.05.2011 – 20.06.2012 tarihleri arasında 1 yıl 1 ay 5 gün hükümlü kaldığı, eski hale getirme talebinin ve temyiz talebinin ile hükmün bozulması üzerine yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 05.09.2013 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 50.000 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, davacı hakkında 25.06.2013 tarihinde verilen hükmün 05.09.2013 tarihinde kesinleştiği, kesinleşmiş beraat kararının davacı asile 04.10.2013 tarihinde tebliğ edildiği, CMK’nın 142/1. maddesindeki 3 aylık süre geçtikten sonra 27.06.2014 tarihinde dava açıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın kabul edilmesi gerektiğine ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin 19.07.2017 tarihli, 2017/2331 Esas, 2017/2536 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme aykırı olarak 5271 sayılı CMK.nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 14.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.