Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11585 Esas 2022/1888 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Van 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/35 Esas – 2015/983 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının 2911 sayılı Kanuna muhalefet suçundan yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, bu hükmünün 16.02.2016 tarihinde kesinleştiği, suç tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 1.250,00 TL maddi, 1.250,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden işletilecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece davanın reddine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacının haksız yakalama, gözaltı nedenine dayalı olarak tazminat isteminde bulunulmuş olunması karşısında, tazminat talebinin dayanağı olan Van 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/35 Esas – 2015/983 Karar sayılı dosyasında davacı sanık hakkında 14.03.2014 saat 21:00'de olay, yakalama savcı görüşme tutanağında yakalandığı, 15.03.2014 tarihinde üst arama tutanağı düzenlendiği, 15.03.2014 saaat 02:25’te ifadesinin alındığı, 15.03.2014 saat 04:29’da adli muayene raporu düzenlendiği, 15.03.2014’te serbest bırakma tutanağının bulunduğu anlaşıldığından davacı hakkında yakalama işlemi yapıldığı bu nedenle davacı lehine makul bir miktar maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, davanın reddine karar verilmesi,
2-Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak “Koruma tedbirleri nedeni ile tazminat” yerine “CMK'nın 141. maddeleri gereğince tazminat” olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.