Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1527 Esas 2022/1945 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralanma
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 51, 51/3, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
16/08/2015 günü saat 18:00 sıralarında müşteki sürücü ... sevk ve idaresindeki..... plakalı otomobil ile Göksun istikametinden Elbistan istikametine seyir halinde iken olay mahalline geldiğinde aracının sağ ön ve yan kısımları ile seyir istikametine göre yolun sağından, yol dışında meyve-sebze almak için durmakta iken tekrar yol dışından yola katılmak için sola manevra yapan sanık ... ...'nün sevk ve idaresindeki .... plakalı otomobilin sol ön yan kısmının çarpışması neticesinde müştekilerin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları, sanığın yol dışından yola çıkmak için manevraya geçmeden önce kaplama üzerinde seyir halinde olan araçların seyir durumlarını yeterince kontrol etmemesi, müşteki sürücünün istikamet şeridini kapatması, ilk geçiş hakkını müşteki sürücü sevk ve idaresindeki araca vermemesi nedeniyle asli kusurlu kabul edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceği gözetilmeden kısa kararın 7. maddesinde "Sanık hakkında TCK madde 53/1 maddesinin a, b ve d bendlerinin cezanın infazına kadar (denetim yükümlülüklerine uygun veya iyi halli olarak geçirdiği tarihe kadar) yoksun bırakılmasına ve sanık hakkında e bendindeki yoksunlukların takdiren uygulanmasına," şeklinde karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden kısa karardan TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasının uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 15/03/2022 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.