MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

-K A R A R-

Yargıtay 4. Hukuk Dairesince 19.10.2009 tarih, 2009/11 Esas, 2009/11538 Karar sayılı ilamı ile sair yönlerden reddedilen temyiz itirazları “maddi ve manevi tazminat tutarından BK 43 ve 44. maddeleri gereğince uygun bir indirim yapılması gerektiği” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde “manevi tazminata yönelik kısmın kesinleşmiş olduğundan karar verilmesine yer olmadığına” karar verilmiş, sözkonusu mahkeme kararı da temyiz itirazı üzerine Y4HD., 21.05.2012 tarih, 2012/6078 esas, 2012/8945 karar sayılı ilamı ile sair yönlerden reddedilen temyiz itirazları “kurulan ilk hükümdeki manevi tazminat miktarının kesinleşmiş olduğundan sözedilemeyeceği ve mahkemece uyulan bozma ilamı sonrasında manevi tazminata ilişkin hükmün kesinleştiği hüküm kurulmamasının doğru görülmediği” gerekçesi ile bozulmuştur.
Dairemiz"in temyiz incelemesine konu edilen mahkeme kararında ise yukarıda belirtilen bozma ilamına uyulmuş ancak hükmün 2. bendinde “sair hususlar yönünden daha önce verilen
karar kesinleşmiş olduğundan, bu hususta karar verilmesine yer olmadığına” yönünde karar verilerek manevi tazminat yönünden bozma gereklerine uyulmamış olduğu gibi sözkonusu kararın direnme niteliğinde olduğu anlaşılmaktadır. Bu bakımdan Y.4.HD., 21.05.2012 tarih, 2012/6078 esas, 2012/8945 karar sayılı bozma ilamına karşı yerel mahkeme tarafından kısmen direnilmiş olmakla; direnme kararlarının temyizini inceleme görevi 2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 15. maddesi uyarınca Yüksek Hukuk Genel Kurulu’na ait bulunduğundan dosyanın YARGITAY HUKUK GENEL KURULU’na sunulmak üzere Yargıtay Yüksek 1. Başkanlığı’na GÖNDERİLMESİNE 20.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.