Danıştay 13. Daire 2020/3303 Esas 2021/1389 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/3303
Karar No : 2021/1389

DAVACI : … Gıda Tarım ve Petrol Ürünleri Sanayi Ticaret A.Ş.
VEKİLİ : Av. …

DAVALI : … Kurumu
VEKİLİ : Av. …

DAVANIN KONUSU :
Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu'nun 29/12/2010 tarih ve 3002 sayılı kararı ile onaylanan "21 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esaslar"ın 1/A maddesinin 1. fıkrasının iptali istenilmektedir.

DAVACININ İDDİALARI :
Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu'nun 29/12/2010 tarih ve 3002 sayılı kararının 1/A maddesinin 1. fıkrasının Sanayi Sicil Kanunu'na aykırılık teşkil ettiği, sanayi sicil belgesinin vize ettirilmesi ve belgenin ibraz zorunluluğunun yasal dayanağının bulunmadığı, getirilen kuralın ekonomik hayatın vazgeçilmezi olan sanayi kuruluşlarına büyük bir külfet yüklediği ileri sürülmüştür.

DAVALININ SAVUNMASI :
Usul yönünden, davanın süresinde açılmadığı; esasa ilişkin olarak ise sanayi tesisi işletmecisinin sicil belgelerinin vizesini yapma, yapılan vizeyi de ilgililere bildirme yükümlülüğünün bulunduğu, ticarethane abone grubuna göre daha düşük tarifesi olan sanayi abone grubuna dâhil olduğunu iddia edenlerin bu durumlarını kanıtlamalarının beklenmesinin doğal olduğu, 3002 sayılı Usul ve Esasların 18/12/2012 tarih ve 4193 sayılı Kurul kararına konu Dağıtım Lisansı Sahibi Tüzel Kişiler ve Görevli Perakende Satış Şirketlerinin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esasların 29. maddesi ile yürürlükten kaldırılmış olduğu belirtilerek davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'NIN DÜŞÜNCESİ : 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesine göre Danıştay’ın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davalarda, temyiz incelemesi sonucu bozulan kararlar üzerine, Danıştay İdari ve Vergi Dava Daireleri Kurullarının kararlarına uyulması zorunlu olduğundan davanın reddedilmesi gerektiği düşünülmektedir.

DANIŞTAY SAVCISI …'İN DÜŞÜNCESİ :
Dava; Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 29/12/2010 tarih ve 3002 sayılı kararı eki 21 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esasların 1. maddesinin (A) bendinin 1. fıkrasında yer alan; "Sanayi sicil belgelerinin vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek dilekçe ekinde ibraz edilmemesi halinde tüketimleri ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılır." ibaresinin iptali istemiyle açılmıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden; Danıştay Onüçüncü Dairesinin 14/12/2018 günlü, E:2012/3148, K:2018/3996 sayılı kararıyla; dava konusu 3002 sayılı Usul ve Esasların 1. maddesinin (A) bendiyle getirilen düzenlemeyle, Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği'nin 31. maddesine aykırı olarak, sanayi sicil belgesinin süresinde ibraz edilmemesi hâlinde abone grubunun değiştirileceğine ilişkin herhangi bir bilgilendirme yükümlülüğüne yer verilmediği;3002 sayılı Usul ve Esasların, 28/12/2012 tarih ve 28511 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak 01/01/2013 tarihinde yürürlüğe girmiş olan, 18/12/2012 tarih ve 4193 sayılı Kurul kararına konu "Dağıtım Lisansı Sahibi Tüzel Kişiler ve Görevli Perakende Satış Şirketlerinin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esaslar"ın 29. maddesi ile yürürlükten kaldırıldığı, 4193 sayılı Usul ve Esaslar'ın 2.2 ve 28. maddeleriyle, dağıtım şirketinin sanayi sicil belgelerinin vize bitim tarihinden en az iki ay önce ilgili aboneyi yazılı olarak bilgilendirmesi, bu bilgilendirmeye rağmen vize bitim tarihinden itibaren otuz gün içinde yenilenmiş vize ibraz edilmez ise fark tahakkuku yapılması gerektiğinin düzenlendiği; 4193 sayılı Usul ve Esaslar'da eski düzenlemeden farklı olarak açıkça aboneyi "önceden bilgilendirme/uyarma" yükümlülüğü getirildiği; aynı şekilde "Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği"ni yürürlükten kaldıran ve 08/05/2014 tarih ve 28994 sayılı Resmî Gazete'de yayımlarak yürürlüğe giren "Elektrik Piyasası Tüketici Hizmetleri Yönetmeliği"nde de dağıtım şirketi ile görevli tedarik şirketlerinin tüketicilerin yeterli, güvenli, sürekli ve kolay bir şekilde hizmet almalarını ve hizmet seçeneklerini öğrenmelerini teminen, gerekli bilgilendirme faaliyetini yerine getirmekle yükümlü olduğunun açıkça düzenlendiği; bu itibarla, sanayi sicil belgesinin süresinde ibraz edilmemesi hâlinde abone grubunun değiştirileceğine ilişkin bilgilendirme yükümlülüğüne yer verilmeyen 3002 sayılı Usul ve Esaslar'ın 1. maddesinin (A) bendinde yer alan dava konusu düzenlemede hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle, 3002 sayılı Kurul kararı eki 21 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esaslar'ın 1. maddesinin (A) bendinin 1. fıkrasının İPTALİNE karar verildiği, davalı idarenin temyiz talebi üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 16/03/2020 tarih ve E: 2019/649, K:2020/727 sayılı kararı ile; "Elektrik Piyasası Tarifeler Yönetmeliği"nin dava konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürülükte bulunan "Abone grupları" başlıklı 22. maddesinde, "Tarife önerilerinde yer alan abone grupları temel olarak mesken, sanayi, ticarethane, tarımsal sulama ve aydınlatma gruplarından oluşur. Tarifeleri düzenlemeye tabi tüzel kişiler tarafından alt gruplar ya da bölgesel özellikler ve yük eğrilerine göre yeni abone grupları önerilebilir. Ancak, aynı abone grubuna dahil edilen tüketicilerin benzer maliyet yapısına ve benzer tüketim veya talep eğilimine sahip olması zorunludur." şeklindeki düzenleme ile temel abone gruplarının belirlendiği, buna göre; sanayi abone grubunun diğer abone gruplarına göre tarifesinin daha düşük olduğu, Sanayi abone grubuna uygulanan tarifeden yararlanma hakkı elde edebilmek için tüketicilerin bu durumlarını kanıtlamaları, hakkın devamı için de sanayi faaliyetinin sürdürüldüğüne ilişkin sanayi sicil belgesinin görevli tedarik şirketine sunulması gerektiği, aksi halde dava konusu düzenleme uyarınca tüketimlerinin ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılacakları, uyuşmazlığın; görevli dağıtım şirketlerinin, sanayi sicil belgesi vizesi bitmiş abonelerinin tarifesini ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırmadan önce müşterilerini bilgilendirme yükümlülüğünün olup olmadığına ilişkin bulunduğu, davacı şirketin Osmangazi Elektrik Dağıtım A.Ş. ile sözleşme imzaladığı tarihte yürürlükte olan Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 24/08/2006 tarih ve 875 sayılı kararıyla belirlenen "20 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esaslar"ın 1.maddesinin (A) bendinde; "6948 sayılı Sanayi Sicili Kanununda tanımı yapılan ve ilgili resmi kuruluşça onaylı sanayi sicil belgesini ibraz eden sanayi işletmeleri bu abone grubu kapsamındadır. Sanayi sicil belgelerinin vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek ibraz edilmemesi halinde, tüketimleri ticarethane abone grubu tarifesinden faturandırılır." kuralına yer verildiği ve aynı şekilde, sözleşmenin "Özel Hususlar" başlıklı 3 numaralı ekinin 3. maddesinde sanayi sicil belgesinin, vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek ibraz edilmemesi halinde tüketimlerin ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılacağının açıkça düzenlendiğinin görüldüğü, konunun davacı şirket açısından yeni bir yükümlülük olarak değerlendirilmesinin mümkün bulunmadığı, uyuşmazlık konusu dönemde yürürlükte olan mevzuatta, sanayi abone grubundan faturalandırılan şirketlere yenilenen vizenin ibraz edilmemesi halinde ticarethane abone grubundan faturalandırma yapılmadan önce bilgilendirme yapılacağına ilişkin bir düzenlemenin yer almadığı ve abonelik sözleşmesi kurulurken şirketlerin bu konuda açıkça bilgilendirildiği hususları birlikte değerlendirildiğinde, dava konusu düzenlemede hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle Daire kararının BOZULDUĞU anlaşılmaktadır.
2575 sayılı Danıştay Kanunu’nun 38. maddesinde, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun, idari dava dairelerince ilk derece mahkemesi olarak verilen kararları temyizen inceleyeceği, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 46. maddesinin 1. fıkrasında da, Danıştay Dava Dairelerinin nihai kararlarının Danıştay’da temyiz edilebileceği, 49. maddesinin 4. fıkrasında ise; Danıştayın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesinde bu madde ile ısrar hariç 50’nci madde hükümlerinin kıyasen uygulanacağı öngörülmüştür.
2577 sayılı Yasanın 49. maddesinin 4. fıkrasında yer alan düzenleme ile; Danıştay Dava Dairelerine, ilk derecede bakılan davalarla ilgili Dava Daireleri Kurulunun bozma kararlarına karşı eski kararlarında ısrar edebilme yetkisi tanınmadığı açıktır.
Bu nedenle; Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 29/12/2010 tarih ve 3002 sayılı kararı eki 21 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esasların 1. maddesinin (A) bendinin 1. fıkrasında yer alan; "Sanayi sicil belgelerinin vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek dilekçe ekinde ibraz edilmemesi halinde tüketimleri ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılır." ibaresinde hukuka aykırılık görülmediğinden düzenlemenin iptali istemine ilişkin davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.


TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Dairemizin 14/12/2018 tarih ve E:2012/3148 K:2018/3996 sayılı dava konusu işlemin iptali yolundaki kararının Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 16/03/2020 tarih ve E:2019/649, K:2020/727 sayılı kararıyla bozulması üzerine gereği yeniden görüşüldü:

MADDİ OLAY VE HUKUKİ SÜREÇ :
Davacı şirketin, Osmangazi Elektrik Dağıtım A.Ş. (OEDAŞ) nezdinde sanayi tipi abonelik sözleşmesinin bulunduğu, OEDAŞ'ın … tarih ve …sayılı yazısı ile 29/12/2010 tarih ve 3002 sayılı Kurul kararıyla onaylanan "21 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esasların" 1/A maddesine dayanılarak fark faturası düzenlendiği, fark faturası düzenlenmesine dayanak gösterilen 3002 sayılı Usul ve Esaslar'ın 1/A maddesinin 1. fıkrasının iptali için bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.

İNCELEME VE GEREKÇE:
Dairemizin 14/12/2018 tarih ve E:2012/3148 K:2018/3996 sayılı dava konusu işlemin iptali yolundaki kararının Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 16/03/2020 tarih ve E:2019/649, K:2020/727 sayılı kararı ile;
"Elektrik Piyasası Tarifeler Yönetmeliği'nin yukarıda anılan 22. maddesinde temel abone grupları belirlenmiş olup, sanayi abone grubu diğer abone gruplarına göre tarifesi daha düşük olan tarife gruplarındandır.
Sanayi abone grubuna uygulanan tarifeden yararlanma hakkı elde edebilmek için tüketicilerin bu durumlarını kanıtlamaları, hakkın devamı için de sanayi faaliyetinin sürdürüldüğüne ilişkin sanayi sicil belgesinin görevli tedarik şirketine sunulması gerekmektedir. Aksi halde dava konusu düzenleme uyarınca tüketimleri ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılmaktadır.
Uyuşmazlık, görevli dağıtım şirketlerinin, sanayi sicil belgesi vizesi bitmiş abonelerinin tarifesini ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırmadan önce müşterilerini bilgilendirme yükümlülüğü olup olmadığına ilişkindir.
Davacı şirketin Osmangazi Elektrik Dağıtım A.Ş. ile sözleşme imzaladığı tarihte yürürlükte olan Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 24/08/2006 tarih ve 875 sayılı kararıyla belirlenen "20 Dağıtım Şirketi İçin Tarife Uygulamalarına İlişkin Usul ve Esaslar"ın 1.maddesinin (A) bendinde; "6948 sayılı Sanayi Sicili Kanununda tanımı yapılan ve ilgili resmi kuruluşça onaylı sanayi sicil belgesini ibraz eden sanayi işletmeleri bu abone grubu kapsamındadır. Sanayi sicil belgelerinin vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek ibraz edilmemesi halinde, tüketimleri ticarethane abone grubu tarifesinden faturandırılır." kuralına yer verildiği ve aynı şekilde, sözleşmenin "Özel Hususlar" başlıklı 3 numaralı ekinin 3. maddesinde sanayi sicil belgesinin, vize bitim tarihinin içinde bulunduğu fatura döneminden sonraki ilk fatura dönemi sonuna kadar yenilenerek ibraz edilmemesi halinde tüketimlerin ticarethane abone grubu tarifesinden faturalandırılacağının açıkça düzenlendiği görüldüğünden, konunun davacı şirket açısından yeni bir yükümlülük olarak değerlendirilmesi mümkün bulunmamaktadır.
Uyuşmazlık konusu dönemde yürürlükte olan mevzuatta, sanayi abone grubundan faturalandırılan şirketlere yenilenen vizenin ibraz edilmemesi halinde ticarethane abone grubundan faturalandırma yapılmadan önce bilgilendirme yapılacağına ilişkin bir düzenleme yer almadığı ve abonelik sözleşmesi kurulurken şirketlerin bu konuda açıkça bilgilendirildiği hususları birlikte değerlendirildiğinde, dava konusu düzenlemede hukuka aykırılık görülmemiştir.
Bu durumda, dava konusu düzenlemenin iptali yönündeki Daire kararında hukuki isabet bulunmamaktadır." gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 46. maddesinin birinci fıkrasında, Danıştay dava dairelerinin nihaî kararlarının Danıştay'da temyiz edilebileceği; 2575 sayılı Danıştay Kanunu'nun 38. maddesinde, İdari Dava Daireleri Kurulu'nun, idari dava dairelerinden ilk derece mahkemesi olarak verilen kararları temyizen inceleyeceği; 2577 sayılı Kanun'un 49/4 ve 50. maddelerinde Danıştay dava dairelerinin ilk derece mahkemesi olarak verdiği kararların temyizen bozulması hâlinde ise Danıştay dava dairelerine ısrar imkânı tanımayıp, Danıştay İdari ve Vergi Dava Daireleri Kurulları kararlarına uyulmasının zorunlu olduğu kurala bağlanmıştır.
Aktarılan kanun hükümlerine göre, Danıştay dava dairelerince ilk derece mahkemesi olarak verilen kararların Danıştay İdari ve Vergi Dava Daireleri Kurullarınca bozulması hâlinde Danıştay dava dairelerine ısrar imkânı tanınmadığından, bozma kararına uyularak İdari Dava Daireleri Kurulu kararında belirtilen gerekçelerle, davanın reddine karar verilmesi gerekmektedir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. DAVANIN REDDİNE,
2. Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen …-TL vekâlet ücreti ile ayrıntısı aşağıda gösterilen toplam …-TL yargılama giderinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine,
3. Ayrıntısı aşağıda gösterilen toplam …-TL yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına,
4. Posta giderleri avansından artan tutarın kararın kesinleşmesinden sonra taraflara iadesine,
5. Bu kararın tebliğ tarihini izleyen 30 (otuz) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu'na temyiz yolu açık olmak üzere, 15/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi