Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4071 Esas 2022/2023 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet



Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih 2017/463 Esas - 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih 2015/962 Esas - 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal içerisinde, azami hız limitinin 50 km/saat olduğu, iki yönlü, aydınlatmanın bulunduğu, asfalt kaplama il yolu üzerinde Ermenek istikametinden Anamur istikametine doğru gece vakti seyri sırasında olay mahalline geldiğinde Başak Unlu Mamulleri isimli fırından ekmek almak için sağ şeritten sola doğru dönüş yaparak karşı şeride geçtiği sırada bu şerit üzerinde Anamur istikametinden Ermenek istikametine doğru farları kapalı şekilde seyir halinde olan sürücü ...'nın motosikletinin ön kısmı ile sanığa ait aracın sağ ön kısmının çarpışması sonucu sanığın asli kusurlu olarak ...'nın ölümüne sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin olayın oluş şekline, kusur durumuna, hükmedilen cezanın fazla olduğuna ve sair nedenlere, katılan vekilinin sanık hakkında hükmedilen cezanın eksik olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup,sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan,aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (3) numaralı bendi hükümden çıkartılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL olarak hesabıyla 27.300,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.