MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığını ihlal etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak,
Yargıtay CGK"nın, 27/09/2018 tarih, 2016/18-1137 E., 2018/385 K. sayılı ilamında, konuta girmek için eşya aleyhine gerçekleştirilen eylemlerin, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçunda cebir kullanılması niteliğinde bulunmadığı kabul edilmiştir.
Somut olayda, sanığın, olay tarihinde gündüz vakti müştekinin evinin kapısını kırdıktan sonra içeri girerek müştekiyi yaralaması biçiminde gerçekleştiği kabul edilen eyleminde, "cebir" kavramının eşyaya yönelik eylemleri kapsamadığı, katılana karşı da konuta girmeyi kolaylaştırıcı bir cebir kullanılmadığı, konuta girildikten sonra yapılan yaralama eyleminin konut dokunulmazlığını ihlal etme suçu yönünden cebir kullanılması niteliğinde olmadığı gözetilmeden, sanık hakkında TCK"nın 116/1. maddesi yerine aynı Kanun"un 116/4. maddesi gereğince mahkûmiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."nın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 08/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.