Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2192 Esas 2022/1996 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan “Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan “Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve /veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.” şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, temyizen incelenen kararda mahkemece genel hükümlere göre yargılamaya devam edilip karar verildiği gözetildiğinde mahkemenin uygulama yapılmayacağına ilişkin takdirinin olduğu anlaşılmakla tebliğnamedeki bu hususta bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Olay günü saat 12:20 sıralarında; sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile seyir halinde iken olay yeri ışık kontrollü kavşağa geldiğinde, kırmızı ışık ihlali yapmak suretiyle kavşağa girdiği ve sağ taraftan kavşak mahalline giren katılanın sevk ve idaresindeki motosiklet ile çarpıştığı, katılanın hayati tehlike geçirecek şekilde ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanmasına tam kusurlu olarak neden olduğu olayda;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, katılan tarafından dinletilen tanık Ayhan’ın kollukta ifadesinin olmadığına, olay yerinde olduğuna dair delil bulunmayan minibüs şoförü olan tanığın keşifte dinlenmediğine, bu tanığın beyanına göre sanığın kırmızı ışık ihlali yaptığı yönündeki mahkeme kararının usul ve kanuna aykırı olduğuna, motosiklet sürücüsü katılanın kırmızı ışıkta kavşağa girdiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bozma ilamı sonrasında sanık hakkında hükmolunan netice cezanın 533 tam gün adli para cezası olarak belirlendiği, bu cezanın TCK'nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 10.660 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına hükmedildikten sonra, “17/12/2013 tarih 2011/860 Esas 2013/772 karar sayılı ilk hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi ve aleyhe temyiz bulunmaması üzerine, Dairemizin 09.03.2020 tarih 2019/6273 esas 2020/2513 karar sayılı ilamı ile hüküm bozulduğundan, CUMK’un 326/son maddesi uyarınca ilk hükümde sanık hakkında tayin edilen ceza miktarı üzerinden infazın yapılması gerektiği” hususunun yazılması gerektiğinden;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün dördüncü paragrafından sonra gelmek üzere “ Sanığa verilen 533 tam gün karşılığı adli para cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK’nın 52. maddesi uyarınca bir gün karşılığı olarak belirlenen 20 Türk Lirası ile çarpılması neticesinde 10.660,00 Türk Lirası adli para cezasına hükmolunmasına” paragrafının eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.