Mahkemesi :İş Mahkemesi

Davacı, trafik-iş kazası sonucu yaralanan sigortalıya bağlanan gelir, yapılan tedavi gideri ve geçici iş göremezlik ödemelerinin 5510 sayılı Yasanın 21. maddesi uyarınca tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı sigorta şirketi avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi .... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin tüm, davalı sigorta şirketi vekilinin aşağıda belirtilen temyiz itirazları dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
Dava, 02.02.2010 tarihli trafik-iş kazasından doğan rücu tazminatı istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasanın 21/4. maddesidir.
Sigorta Şirketlerinin 2918 sayılı Kanun kapsamında poliçeye dayalı akdi sorumluluğu nedeniyle poliçe limitini teşkil eden miktar, Kurumun rücu davasından önce, sigortalı ya da hak sahiplerine ödediğinin geçerli belgelerle kanıtlanması durumunda; Sigorta Şirketlerinin mükerrer ödeme ile, karşı karşıya bırakılmaması bakımından, ödediği miktar kadar sorumlu tutulmaması gerekir.
Ne var ki, Sigorta Şirketi tarafından poliçeye dayalı olarak sigortalı ya da hak sahiplerine yapılan ödemenin; ... Başkanlığına tanınan Kanundan doğan rücu hakkının, sigortalı, ya da hak sahiplerine tanınan haktan bağımsız olarak kullanılması, başka bir anlatımla halefiyet ilkesine dayanmaması nedeniyle diğer sorumluların Kuruma karşı sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.
Sigorta şirketi, dava konusu giderlere ilişkin olarak sigortalıya 5.985 TL ödeme yaptığı savunmasında bulunmuş, ayrıca sigortalının açtığı İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi"nin 2011-201 esas ve 2014-522 karar sayılı dava dosyasında 128.835,29 TL tazminata hükmedildiği ve poliçe limitinin 150.000 TL olması nedeniyle Kuruma karşı sorumluluğunun kalmadığı savunmasında bulunmuşsa da mahkemece bu konuda bir araştırma yapılmamıştır.


Mahkemece; sigorta şirketi bakımından ödeme yapılıp yapılmadığı, yapılmışsa kime ve poliçedeki hangi teminat yönünden ödeme yapıldığı, tarih ve miktarı dayanağı belgeler de getirtilerek, gerektiğinde sigorta şirketi kayıtları üzerinde inceleme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile sigorta şirketi yönünden yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Diğer yandan, 2918 sayılı KTK.nun 99/1. maddesi ile Zorunlu Mali Sorumluluk Sigorta Poliçesi Genel Şartları`nın B.2. maddesi uyarınca rizikonun, bilgi ve belgeleri ile birlikte sigortacıya ihbar edildiği tarihten itibaren 8 iş günü içinde sigortanın tazminatı ödeme yükümlülüğü bulunmakta, bu sürenin sonunda ödememe halinde temerrüt gerçekleşmektedir. Gerekli belgeler ibraz edilmeksizin başvuruda bulunulmuş veya hiç müracaat edilmemişse sigorta şirketinin temerrüdünden bahsedilemez.
Bu durumda, mahkemece davacı Kurum"un davalı sigorta şirketine başvuru dilekçesinin hangi tarihte tebliğ edildiğinin araştırılarak faizin başlangıç tarihinin ona göre belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bozma sebebidir.
Bozma sonrası yapılacak yargılamada, hükmü temyiz etmeyen davalı ... yönünden Kurum lehine oluşan usuli kazanılmış hak gözetilmelidir.
O halde, davalı avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı şirkete iadesine, 26.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.