Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3523 Esas 2022/2068 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 28.05.2020 tarihli ve 2018/1 - 161 - 2020/243 sayılı ilamında belirtildiği üzere; CMK'nın 331. maddesinde yapılan değişiklikler göz önüne alındığında adli tatilin, 01.01.2005 tarihine kadar 20 Temmuz-5 Eylül; 01.01.2005 ile 01.01.2012 tarihleri arasında 1 Ağustos-5 Eylül; 01.01.2012 tarihinden itibaren ise 20 Temmuz-31 Ağustos tarihleri arasında olduğu görülmektedir. Aynı maddenin 2. fıkrasında, anılan makam ve mahkemelerin bu süre içinde, sadece soruşturmaları, tutuklu işlere ilişkin kovuşturmaları ve ivedi sayılacak diğer hususları yerine getirecekleri belirtilmiş, 3. fıkrasında Yargıtayın, yalnız tutuklu hükümlere ilişkin veya 5320 sayılı Kanunun 18. maddesi ile 1 Haziran 2005 tarihi itibarıyla yürürlükten kaldırılan Meşhud Suçların Muhakeme Usulü Kanunu gereğince görülen işlerin incelemelerini yapacağı, 4. fıkrasında ise, adli tatile rastlayan sürelerin işlemeyeceği, bu sürelerin tatilin bittiği günden itibaren üç gün uzatılmış sayılacağı hükme bağlanmıştır. Bu düzenlemelere göre, adli tatil içinde görülebilen işler yönünden 4. fıkra hükmü uygulanmayacak, bu tür dava ve işlerle ilgili süreler adli tatil içinde de işleyecektir. Sürenin uzaması kuralının uygulanabilmesi için, adli tatilin içinde görülemeyen dava ve işlerle ilgili kararın tebliğinin tatilden önce gerçekleştirilmesi, işlemeye başlayan sürenin adli tatil içinde sona ermesi gerekmektedir. Bu takdirde tatilden önce işleyen kısma bakılmaksızın süre, adli tatilin bittiği günden itibaren üç gün uzayacaktır. Öte yandan 14.02.1934 tarihli ve 47-1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre de tatilde görülemeyen davalarla ilgili kararların, adli tatile rastlayan dönemde tebliği geçerli olmakla birlikte, tatilde süre işlemeyeceği için bu durumda mehil adli tatilin bitiminden itibaren başlayacaktır.
İncelenen dosyada; sanık müdafinin yokluğunda 07/07/2020 tarihinde verilen kararın, sanık müdafine adli tatil içinde 27/07/2020 tarihinde tebliğ edildiği ve sanık müdafii tarafından 03/09/2020 tarihinde yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki temyiz isteminin reddini öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas - 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas - 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. madde ve fıkrasının yanı sıra 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106/3. madde ve fıkrasının uygulanması, bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak,
Dosya içeriğine göre; 26/05/2014 günü saat 08.50 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki tanker ile meskun mahal içi, bölünmüş, 50 km/saat hız sınırının bulunduğu, düz, eğimsiz ve asfalt yolda sağ şerit üzerinde seyir halindeyken, kaza mahalli olan kontrolsüz üç yönlü kavşaktan sola dönüş yaptığı esnada tankerin sol ön basamak ve tampon kısımlarıyla, aynı istikamette sol şeritte seyir halinde olan katılan ...'in idaresindeki otomobilin sağ arka kapı ve çamurluk kısımlarının çarpışması şeklinde meydana gelen ve katılan ... ile otomobilinde yolcu olan katılan ...'in basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde yaralandıkları olayda; kaza tespit tutanağı, keşfe binaen tanzim edilen 10/02/2015 tarihli bilirkişi raporu ile Adli Tıp ... Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 14/05/2015 tarihli raporda; sanığın sola dönüş kurallarına riayet etmemesi ile dönüş esnasında dikkatli ve tedbirli davranmaması sebebiyle asli kusurlu olduğu, katılan ...'in ise kusurunun bulunmadığı belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede;
Takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK'nın 62/1. maddesi yerine TCK'nın 62. maddesi olarak yazılması suretiyle CMK'nın 232/6.maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322.maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. paragrafındaki ''TCK nun 62'' ibaresinin çıkarılarak yerine ''TCK'nın 62/1'' ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.