Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2013/5087 Esas 2013/7250 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 13.07.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın 107 ada 24 parsel yönünden kabulüne dair verilen 31.12.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, geçit hakkı tesisine ilişkindir.
Davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davacıya ait 21 sayılı parsel yararına, davalı ...’a ait 24 sayılı parsel üzerinden geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmün kesinleşmesi sonrasında, davacı vekili tarafından 21.11.2012 tarihli tavzih dilekçesi ile kararda geçit tesis edilen yerdeki ağaçlara ilişkin karar verilmediği ileri sürülerek hükmün tavzihi talep edilmiştir.
Mahkemece, tavzih istemi kabul edilmiştir.
Tavzih kararı davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 305. maddesinin birinci fıkrasına göre tavzih, hükmün yeterince açıklık taşımaması, infazında tereddüt doğurması veya birbirine aykırı fıkralar içermesi halinde olanaklıdır. İkinci fıkraya göre de tavzih yoluyla hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar tavzih yoluyla sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez. Temyiz yoluyla incelenmesi mümkün olan bir husus yeniden yargılama yapılarak tavzih adı altında düzeltilemez.
Tavzihe ilişkin yukarıda açıklanan kanun hükmü gözetilerek tavzih isteminin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz olunan 31.12.2012 tarihli tavzih kararının BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 14.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.