MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde 16/10/2003-22/09/2012 tarihleri arasında hamur ustası olarak çalıştığını, ücretinin net 1.500 TL. olduğunu, işyerinde 2 öğün yemek verildiğini, haftada 6 gün 6-19 saatleri arası çalıştığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını, bu çalışmalarının karşılığında ücretinin ödenmediğini, yıllık izinlerini 12"şer gün kullandığını, izin ücretinin ödenmediğini, sigortasının asgari ücretten yapılması ve fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş akdini feshettiğini, işten çıkışta ücretini alabilmek için belge imzaladığını iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 01/02/2004-22/09/2012 tarihleri arasında çalıştığını, davacının işçi olduğunu, 2 öğün yemek verilmediğini, davacının istifa ve ibraname imzalayarak işi bıraktığını, kıdem tazminatı alamayacağını, fazla mesai yapılmadığını, haftada 6 gün çalışılmadığını, 6-19 arası çalışılmadığını, davacının yıllık izinlerinin tümünü kullandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz başvurusu :
Karara karşı davalı vekili tarafından süresinde temyiz başvurusunda bulunulmuştur.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2- Davacı dava dilekçesinde yıllık izin ücreti talebinde bulunurken, yıllık izinlerini her sene 12 iş günü olarak kullandığını açıklamıştır. Davacı bu açıklama ile bağlıdır.
Davacının kıdemine göre hak ettiği yıllık ücretli izin hakkının toplam 130 gün olup, dava dilekçesindeki açıklamaya göre davacının 96 gün yıllık ücretli izin kullandığı ve buna göre davacının bakiye izin süresinin 34 olduğu anlaşıldığından, mahkemece kullandırıldığı ispatlanamayan 34 gün üzerinden yıllık ücretli izin hesabı yapılarak hüküm altına alınması gerekirken mahkemece davacının 66 gün yıllık ücretli izin hakkı olduğu kabul edilerek sonuca gidilmesi HMK. nın 25. maddesinde düzenlenen vakıa ile bağlılık kuralına aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıdaki açıklanan nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16/01/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.