Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11641 Esas 2022/2133 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 7.604,10 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 09/12/2015 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “Yakalama veya tutuklama sonras KYO veya beraat kararı verilmesi halinde tazminat” olarak yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Davacının dava dilekçesinde dava tarihinden faiz talep ettiği anlaşıldığından tebliğnamede hükmedilen tazminatlara faiz uygulanmamasına yönelik düzeltilerek onama isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Tarsus 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/3 Esas – 2015/175 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının parada sahtecilik suçundan 05.05.2014 – 19.12.2014 tarihleri arasında 228 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 09.09.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve Kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 15.000,00 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 7.604,10 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihi olan 09.12.2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine, vekalet ücretine hükmedilmesine, karşı vekalet ücreti istemine ve sair yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacının tazminat talepleri için işletilecek faizin başlangıç tarihi olarak dava tarihini talep etmiş olmasına karşılık, gerekçeli kararda bu tarihten itibaren yasal faiz uygulandığı belirtilmesine karşın, hükmün esasını oluşturan kısa kararda, aynı tarihi tutuklama tarihi olarak yazmak suretiyle hükümle gerekçe arasında çelişki yaratılması,
2-Maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan “6.555,36’’ TL yerine, hatalı hesaplama yapılarak bu miktarın üstünde kalacak şekilde “7.604,10’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine fazla maddi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinden, sırasıyla (1) numaralı paragrafta yer alan “7.604,10 TL’’ ibaresinin çıkartılarak yerine “6.555,36 TL’’ ibaresinin; faiz başlangıç tarihi olarak gösterilen (1) ve (2) numaralı paragrafta yer alan “tutuklama tarihi olan 09.12.2015” ibaresinin çıkartılarak, yerine “dava tarihi olan 09.12.2015’’ ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.