MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 07.04.2008 gününde verilen dilekçe ile meraya elatmanın önlenmesi, muhtesatın kal"i ve eski hale getirme bedelinin tahsili istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30.05.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mera olarak sınırlandırılan 519 parsel sayılı taşınmaza müdahalenin önlenmesi, üzerinde bulunan bina ve zeytin ağaçlarının kal"i, ayrıca eski hale getirme bedelinin tahsili isteğine ilişkindir.
Davalı vekili, dava konusu taşınmazın köy yerleşim alanı içine alındığından takdiri mahkemeye bıraktığını belirtmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiş olup Dairemizin 29.03.2011 günlü ve 2011/2446 E., 2011/4023 K.sayılı ilamı ile sair temyiz itirazları reddedilerek dava konusu taşınmazın 4342 sayılı Mera Kanununun 14.maddesine göre mera olmaktan çıkartılarak köy yerleşim alanı niteliği kazandığından eski hale getirme bedeli istenemeyeceğine işaretle bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak dava konusu 519 parsel sayılı taşınmaza yönelik davalı müdahalesinin önlenmesine, üzerindeki bulunan bina ve ağaçların kal"ine, eski hale getirme bedeli isteminin reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davalının diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Kural olarak, meraların kuru mülkiyeti Hazineye, yararlanma hakkı köy ve belediyelere aittir. Bu nedenle davacı hazine tarafından açılan meraya elatmanın önlenmesi davalarında dava değeri mera nitelikli taşınmazın kullanım hakkı değerine göre tespit edilmelidir.
Somut olayda, yerinde yapılan keşif sonucu alınan uzman bilirkişi raporunda elatmanın önlenmesi istenen taşınmazın dava tarihi itibariyle değerinin 8.250,00TL olduğu belirlenmiş olup kal"i istenen bina ve ağaçlar ile kal bedeli vekalet ücretinin hesabında nazara alınmaz.
Bu durumda mahkemece, mera olarak sınırlandırılan taşınmazın dava tarihindeki kullanma hakkı bedeli üzerinden vekalet ücretine hükmetmek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bent uyarınca davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca hüküm sonucunun " Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine Göre 4.650,00 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan alınarak kendisini vekille temsil eden davacı ... Hazinesine verilmesine" ibresindeki "4.650,00TL " rakamının kaldırılarak yerine "1.200,00 TL"rakamının eklenmesi suretiyle düzeltilmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve değiştirilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, 10.05.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.