MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 09/11/2016 tarih ve 2014/239 E. - 2016/383 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 07/12/2017 tarih ve 2017/1099-2017/1107 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin, "PIXELLENCE" esas unsurlu, 9 ve 35. sınıf mal ve hizmetlerde geçerli tanınmış markalarının bulunduğunu, davalı tarafça 12.05.2011 tarihinde yapılan 2011/61240 sayılı, 7, 9 ve 11. sınıf mal ve hizmetlerde geçerli, "XXILENCE" ibareli marka başvurusuna, müvekkili şirketçe kötüniyet, iltibas ve tanınmışlık vakıasına dayanılarak yapılan itirazın nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, davalı kurum YİDK"nın 2013/M-4068 sayılı kararının iptalini ve anılan marka tescil edilmiş ise markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkin edilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı BSH Bosch und Siemens Hausgerate Gmbh, savunma yapmamıştır.
İlk derece mahkemesince, davacıya ait "PIXELLENCE" ibare ve biçimli markaların, dijital göstergelerde görüntünün elde edilmesini sağlayan ve kontrol edilebilen en küçük birimi ifade eden "PIXEL" kelimesi ile mükemmellik anlamına gelen "EXCELLENCE" ibarelerinden türetildiği, davalı başvurusuna konusu "XXILENCE" ibareli markanın ise, sessizlik anlamına gelen "SILENCE" ibaresiyle "XX" harflerinin birleşimiyle oluşturulduğu, taraf markaları arasında görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, zira markaların bir bütün olarak korunabileceği, ortalama tüketicilerin davacının markaları ile başvuru konusu işareti ilk gördüğünde ve duyduğunda farklı iki işaret olduğunu hemen algılayabileceği, başvuru kapsamında yer alan bir kısım ürün ve hizmetlerin davacının markalarının kapsamında bulunduğu, önemli bir kısmının yer almadığı, ortak olan ürün ve hizmetlerin tamamen yetişkinlere ve kısmen de profesyonellere hitap ettiği, bu iki işareti karıştıracak olan kişilerin ortalama tüketici olarak nazara alınmasının olanaksız olduğu, davacı markasının tanınmışlığının kanıtlanamadığı, tanınmış sayılsa da sonucun değişmeyeceği, başvurunun davacı markalarına yönelik herhangi bir kötüleme içermediği, tescilli bir marka ile iltibas yaratmayan işaretin marka olarak tescili için başvuruda bulunmanın kötüniyetli bir yaklaşım olarak değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, davalı başvurusuna konu “PİXELLENCE” ibareli marka ile davacının itiraza mesnet “XXILENCE+şekil” unsurlu markası arasında benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi uyarınca karıştırılma ihtimalinin tespitinde karşılaştırılan markalar arasında hem işaretler hem de tescil kapsamı yönünden ayniyet ya da karıştırılma ihtimaline yol açacak şekilde benzerlik bulunması gerekir. Dosya içerisindeki, mahkemece alınan bilirkişi raporundan taraf markaları arasında bir kısım mal ve hizmetlerin aynı ya da benzer oldukları anlaşılmaktadır. İşaretler arasında karşılaştırma yapılırken markaların gerek işitsel gerekse kavramsal özelliklerinin, ortalama tüketici kitlesinin bakış açısına göre bir bütün olarak dikkate alınması gerekmektedir. Bu açıdan bakıldığında taraf markaları arasında yüksek derecede görsel ve işitsel benzerlik bulunduğu, her iki taraf markasının da ortalama tüketici kitlesi bakımından bilinen doğrudan bir anlamının olmadığı, netice itibariyle taraf markaları arasında 556 sayalı KHK’nın 8/1-b maddesi uyarınca karıştırılma ihtimalinin bulunduğu halde hatalı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 02/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.