Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/10757 Esas 2022/2287 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK'nın 89/4, 62/1. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/07/2012 tarihli ve 2012/53 esas, 2015/473 karar sayılı kararının 31/10/2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 06/03/2013 tarihinde TCK'nın 191/1. maddesinde tanımlanan kullanmak için uyuşturucu ve uyarıcı madde kabul etmek veya bulundurma suçunu işlediği ve ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 08/04/2016 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/11/2021 tarihli ve 2021/579 esas, 2021/877 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 21.11.2011 günü saat 17.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araç ile meskun mahal içi, refüj ile bölünmüş, tek yönlü ve iki şeritli asfalt yolun sol şeridinde seyir halindeyken, kaza mahalline geldiğinde seyir istikametine göre sağ tarafında duran yolcu minibüsünün önünden çıkış yaparak karşıya geçmek isteyen katılanlar ... ile ...'ye çarpması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde, bir kişinin ise basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek şekilde yaralandığı olayda; keşfe binaen tanzim edilen 15/06/2012 tarihli bilirkişi raporunda; yayaların dikkatsiz, tedbirsiz ve kontrolsüz bir şekilde duran yolcu minibüsünün önünden yola çıkmaları sebebiyle asli kusurlu oldukları, sanığı ise aracın yol durumuna ayarlamaması sebebiyle tali kusurlu olduğu belirtildiği, hükme esas alınan bu raporun oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede;
1.Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ''suçun işlenmesinde kullanılan araçlar“ ve (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2.5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. fıkrasındaki ''işlenmesinde kullanılan araçlar'' ,''sanığın güttüğü amaç ve saiki'' ibareler ile hükmün 5. fıkrasının çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.