Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/726 Esas 2021/5552 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak terkini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı davacı idare vekilinin istinaf başvurusu üzerine Samsun Bölge Adliye Mahkemesinin 6. Hukuk Dairesinin istinaf isteminin HMK"nun 352/1-b maddesi uyarınca usulden reddine dair kararı ile birlikte Trabzon 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2017/1107 E. - 2019/200 K. sayılı kararının Yargıtay"ca incelenmesi davacı idare vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak terkini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı davacı idare vekilince yapılan istinaf başvuru talebinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince HMK"nun 352/1-b maddesi uyarınca usulden reddine karar verilmiş, bu karar davacı idare vekilince temyiz edilmiştir.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-a maddesi gereğince, miktar veya değeri her paydaş için 58.800,00-TL"yi geçmeyen davalara ilişkin olarak Bölge Adliye Mahkemesi kararları kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz.
Bu nedenle; davalı ... dışındaki davalılar yönünden davacı idare vekilinin temyiz isteminin reddine karar verildikten sonra adı geçen davalı yönünden temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Trabzon 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2016/906 E. - 2017/442 K. sayılı kararına karşı davacı idare vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmadığı, bu karara karşı davalılar vekilince yapılan istinaf başvurusu üzerine Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesinin 07.09.2017 gün ve 2017/1715 E. - 1669 K. sayılı kararı ile 6100 sayılı HMK"nun 353/1-a-6 maddesi gereğince Trabzon 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 23/05/2017 gün ve 2016/906 E. - 2017/442 K. sayılı kararının kaldırılarak gerekçesinde belirtilen eksikliklerin yerine getirilmesi için kararı veren mahkemeye gönderilmesine karar verildiği, bunun üzerine yapılan yargılama neticesinde verilen Trabzon 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 19.03.2019 gün ve 2017/1107 E. - 2019/200 K. sayılı kararına karşı davacı idare vekilince istinaf yasa yoluna başvurulduğu anlaşılmıştır.
Davalılar vekilince istinaf edilen Trabzon 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2016/906 E. - 2017/442 K. sayılı kararının Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesinin 6100 sayılı HMK"nun 353/1-a-6 maddesi uyarınca kaldırılmasına karar verildikten sonra ilk derece mahkemesince yapılan yargılama neticesinde verilen yeni hükümde davacı idare aleyhine bir unsur bulunmadığından davacı idare vekilinin istinaf isteminin 6100 sayılı HMK’nın 352/1-b maddesi uyarınca usulden reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacı idare vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK"nun 370. maddesi gereğince ONANMASINA, davacı idare harçtan muaf olduğundan harç alınmamasına, 14/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.