Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/9938 Esas 2022/2274 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/04/2018 gün,
2017/1366 Esas, 2018/345 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesine yapılan istinaf başvurusunun incelenmesi sonucunda, Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/04/2018 gün 2017/1366 Esas, 2018/345 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün ortadan kaldırılarak, istinaf başvurusunun zamanaşımının dolduğu gerekçesi ile düzeltilerek esastan reddine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan yapılan yargılama sonunda, anılan Kanunun 74/1-2. cümle, TCK’nın 62, 53. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası gereğince 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Seyitgazi Asliye Ceza Mahkemesinin 11/11/2011 tarih ve 2010/40 Esas, 2011/68 Karar sayılı kararının 13/12/2011 tarihinde kesinleşmesine müteakip, sanığın denetim süresi içinde 07/10/2013 tarihinde kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçunu işlediği sabit kabul edilerek Eskişehir 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 13/05/2014 tarihli ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün 27/09/2017 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak, önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/04/2018 tarihli ve 2017/1366 Esas, 2018/345 Karar sayılı kararını kapsayan dosyanın incelenmesi sonunda, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesinin 08/01/2020 tarihli ve 2019/652 Esas, 2020/78 Karar sayılı kararı ile suçtan zarar gören Eskişehir İl Kültür ve Turizm Müdürlüğüne dava ihbar edilmediğinden, 11/11/2011 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda, sanık yönünden zamanaşımını kesen en son işlemin temyiz dışı sanık Recep Öncül hakkında verilen 11/11/2011 tarihli mahkumiyet hükmü olduğunun, 11/11/2011 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 10/04/2018 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğunun, bu itibarla, TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı süresi dolduğundan CMK’nın 223/8. maddesi gereğince kamu davasının düşmesine karar verildiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılama sonunda sanık hakkında açılan kamu davasının, zamanaşımının dolduğu gerekçe gösterilerek düşmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından, katılan vekilinin eksik inceleme ile hüküm tesis edildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesinin 08/01/2020 tarihli ve 2019/652 Esas, 2020/78 Karar sayılı düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine dair hükmüne ilişkin yapılan temyiz talebinin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 23/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.