MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma - Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından boşanma davası ve ferileri ile ziynet alacağı davası yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 30/06/2020 günü yapılan tebligata rağmen taraflar adına gelen olmadı. İşin işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı erkeğin ziynet alacağı talebine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Davacı kadının 28.122,00 TL tutarındaki ziynet alacağı talebi, karar tarihindeki temyiz inceleme kesinlik sınırını aşmadığından, bölge adliye mahkemesi kararı 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun madde 362/1-a bendine göre kesin niteliktedir. Açıklanan nedenle, davalı erkeğin temyiz dilekçesinin ziynet alacağı talebi yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı erkeğin boşanma davası ve ferilerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Taraflar arasında görülen boşanma davası sonucunda, Erzincan Aile Mahkemesinin 24/01/2017 tarihli ve 2015/200 esas, 2017/64 sayılı kararı ile kadının davasının Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı kadın lehine aylık 200 TL tedbir, 200 TL yoksulluk nafakasına, 4.000 TL maddi ve 4.000 TL manevi tazminata karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi hükmü davalı erkek tarafından boşanma hükmü ve ferileri yönünden istinaf edilmiştir. İstinaf incelemesini yapan Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 10/07/2017 tarih, 2017/351 esas ve 2017/353 karar sayılı kararı ile ilk derece mahkemesince dilekçelerin karşılıklı verilmesi aşaması tamamlanmadan yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı bulunarak ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, ilk derece mahkemesince kaldırma kararındaki eksikliğin ikmali neticesince, 07/06/2018 tarihli ve 2017/490 esas, 2018/467 sayılı karar ile davacı kadının davasının Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı kadın lehine aylık 200 TL tedbir, 220 TL yoksulluk nafakasına, 10.000 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminata karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi hükmü davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, nafaka ve tazminatlar yönünden istinaf edilmiştir. Böylelikle ilk derece mahkemesince verilen boşanma hükmü istinaf edilmeyerek kesinleşmiştir. Hal böyle olunca davalı erkeğin boşanma hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
3-Boşanma davasının ferilerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b)Davacı kadın tarafından davalı erkek aleyhine açılan boşanma davasının yapılan yargılaması neticesince, Erzincan Aile Mahkemesinin 24/01/2017 tarihli ve 2015/200 esas, 2017/64 sayılı kararı ile kadının davasının Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı kadın lehine aylık 200 TL tedbir, 200 TL yoksulluk nafakasına, 4.000 TL maddi, 4.000 TL manevi tazminata karar verilmiştir. Anılan hüküm davalı erkek tarafından istinaf edilmiş, davacı kadın tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmamıştır.
Şu halde ilk kararla kadın yararına hüküm altına alınan yoksulluk nafakası, maddi ve manevi tazminatın davacı kadın tarafından istinaf edilmemesi nedeniyle, miktarlar yönünden davalı erkek yararına usuli kazanılmış hak oluşmuştur. Bu sebeple ilk derece mahkemesince 07/06/2018 tarihli, ikinci kararda usuli kazanılmış hakka aykırı şekilde davalı kadın yararına aylık 220 TL yoksulluk nafakasına, 10.000 TL maddi ve 10.000 TL manevi tazminata hükmedilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Davalı erkeğin ziynet alacağı davası ile boşanma hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle REDDİNE, temyize konu bölümlerin ise yukarıda 3/b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 3/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 30.06.2020 (Salı)