Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1466 Esas 2022/2261 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-a, 62/1, 51, 51/3, 51/7-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK'nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile başlığı ile birlikte yeniden düzenlenmiş olan ''Basit Yargılama Usulü'' başlıklı 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan; ''Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.'' şeklindeki düzenlemenin karar tarihinden önce yürürlüğe girdiği dikkate alındığında, gerekçeli kararda sanık hakkında basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin bir değerlendirme yapılmamasının, mahkemece zımnen uygulama yapılmayacağına ilişkin bir kabul olduğu anlaşıldığından tebliğnamede bu konuda bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya içeriğine göre, gündüz vakti, meskun mahalde, sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile bölünmüş üç şeritli caddede orta şeritte seyir halindeyken geldiği olay mahallinde seyrine göre yolun sağındaki apartman otopark alanına girmek için geniş kavisle sağa dönüş manevrası yaptığı sırada yine aynı istikamete arkasından sağ şeritte seyreden katılan ...'ın idaresindeki motosikletin çarpışmaları sonucu sanığın asli kusurlu olarak katılanın hayat fonksiyonlarını ağır (5.) derecede etkileyecek nitelikte kemik kırığı ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması niteliğinde yaralanmasına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kararın hukuka aykırı olduğuna, sanığın suçu işlemediğine, kusur durumuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mersin Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 13.01.2020 tarihli raporunda, katılanın hayat fonksiyonlarını ağır (5.) derece etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluştuğu belirtildiği halde, uygulama maddesinde TCK’nın 89/2-b bendinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün ikinci paragrafında yer alan “TCK’nın 89/2-a” ibaresinin “TCK’nın 89/2-a-b” olarak değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.