Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2018/10742 Esas 2019/1190 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/10742
Karar No: 2019/1190
Karar Tarihi: 16.01.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2018/10742 Esas 2019/1190 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, fazla mesai ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesini istemiştir. Yerel mahkeme davanın kısmen kabulüne karar verirken, Daire tarafından hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Bozmaya uyarak verilen kararın yeniden temyiz edilmesi sonucu, Daire tarafından hükmün tekrar bozulmasına hükmedilmiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabul edilmesi gerektiğine karar vermiştir. Daire tarafından yapılan ikinci bozma ilamına direnme kararı verilmiştir. Ancak, dosyanın ilgili kanun maddeleri uyarınca Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir. Daire, fazla mesai ücreti hesaplanırken takdiri indirim uygulandığını ancak davacının talebinin bakiye kalan miktarı talep ettiğini belirtmiştir. Bu nedenle, fazla çalışma ücreti indiriminin gereksiz olduğu hükmedilmiştir. Sonuç olarak, dosyanın yeniden Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir.
İlgili kanun maddeleri: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 2. ve 4. maddeleri, 5521 sayılı Kanun, 6763 sayılı Kanun'un 43. ve 45. maddeleri.

9. Hukuk Dairesi 2018/10742 E. , 2019/1190 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme kararının taraflar vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 30.06.2014 gün 2012/22320 Esas ve 2014/22453 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak verilen Yerel Mahkeme kararının taraflar vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 28.04.2016 tarihli, 2016/12159 Esas ve 2016/10770 Karar sayılı kararı ile hükmün tekrar bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, davacının fazla çalışma alacağının tanık anlatımlarına dayanılarak yapıldığı, fazla çalışma ücretinden indirimi öngören yasal bir düzenleme olmasa da, bir işçinin günlük normal çalışma süresinin üzerine sürekli olarak fazla çalışma yapması, hayatın olağan akışına aykırı olduğu, hastalık, mazeret, izin gibi nedenlerle belirtilen şekilde çalışılamayan günlerin olması kaçınılmaz olduğu, böyle olunca fazla çalışma ücretinden bir indirim yapılması gerçek duruma uygun düştüğü gerekçesiyle Dairemizin ikinci bozma ilamına karşı direnme kararı verilmiştir.
Dairemizin 27/10/2016 tarihli, 2016/34952 Esas ve 2016/18669 Karar sayılı ilamı ile; Mahkemenin direnme kararının 26.07.2016 tarihli olduğu ve bu tarih itibariyle Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçtiğinden 5521 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesi uyarınca Dairemizce direnme kararının yerinde olup olmadığı değerlendirmesinin yapılamayacağı, direnme kararlarının temyiz inceleme yetki ve görevinin Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na ait olduğu gerekçesiyle dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 17/12/2018 tarihli, 2016/9-2578 Esas ve 2018/1943 Karar sayılı ilamı ile 6763 sayılı Kanunun 43. maddesi ile değişik 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu hükümlerine dayanılarak dosyanın öncelikli olarak Dairece incelenmesi için Daireye gönderilmesine karar verilmiştir.
Direnme kararı davacı vekilince temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6763 sayılı Kanunun 45. maddesi ile eklenen 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici dördüncü maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY KARARI
Dairemizin “Fazla mesai alacağı hesaplanırken, bilirkişi tarafından hesaplanan toplam miktar üzerinden takdiri indirim yapıldıktan sonra davacının talebi bakiye kalan bu miktarlardan düşük olduğundan, davacının fazla mesai alacağına ilişkin talebinin tamamının kabul edilmesi gerekirken yapılan kısmi talepten takdiri indirim yapılarak hüküm kurulması hatalıdır...” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup bozma konusunun takdiri indirimin uygulanma usulüne ilişkin olmasına karşın "fazla çalışma ücretinden indirim yapılması gerektiği" gerekçesiyle verilen direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 4. maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 16.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.