Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5206 Esas 2022/2317 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK nın 85/2, 22-3, 62/1, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin Silifke Ağır Ceza Mahkemesi'nin 25.03.2021 tarihli ve 2021/17 Esas, 2021/202 Karar sayılı hükmü, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Silifke Ağır Ceza Mahkemesi'nin 19.03.2020 tarihli ve 2019/238-2020/143 sayılı hükmü ile sanığın taksirle öldürme suçundan mahkumiyetine karar verildiği, hükme yönelik istinaf istemi üzerine inceleme yapan Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi tarafından 09.06.2020 tarihli ve 2020/1447-1064 sayı ile istinaf başvurularının esastan reddine ilişkin kararın katılanlar vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemiz'in 26.11.2020 tarihli ilamı ile hükmün bozulmasına karar verilmesi akabinde, ilk derece mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucu kurulan hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine CMK'nın 307/3. maddesi gereğince dosya Dairemiz'e gönderilerek yapılan incelemede:
Dairemiz'in bozma ilamında açıklandığı üzere; olay günü sevk ve idaresindeki hususi otobüs ile tarım işçilerini taşıyan sanığın, bölünmüş, çift şeritli, hız sınırının 90 km olduğu, meskun mahal dışı Devlet yolunda seyir halinde iken, hakimiyetini kaybederek sol şeritten sağa yönelen 63 metre lastik izi ile yol üzerinde kaymak suretiyle sağ yaya kaldırımına aracının sağ ön lastiği ile çarparak savrulması ve kaldırımdaki ahşap direk ile duvara çarparak devrilmesi şeklinde meydana gelen ve otobüste bulunan 4 kişinin ölümü ile birlikte sanıktan şikayetçi olan 4 kişinin de yaralanması ile sonuçlanan olayda; kendi beyanına göre 20 yıldır şoförlük yapan sanığın, 23 yolcu kapasiteli olan araçta istiap haddi aşılacak şekilde kapasitesinin üzerinde bir sayıda yolcunun seyahat etmesine izin verdiği, her ne kadar sanık diğer tarım işçileri gibi işçi çavuşu ...’in yanında şoför olarak çalışmakta ise de, aracın sevk ve idaresinin kendisinde olması sebebiyle istiap haddinin aşılmasına müsaade etmemesi gerektiği, yine aracın direksiyonunda bulunan ve tamire rağmen düzelmeyen sağa çekme şeklindeki arıza konusunda gerek önceki şoför gerekse de işçi çavuşu tarafından uyarılmasına ve belli bir limitin üzerinde bir hızla seyretmemesi konusunda birçok kez ikaz edilmesine rağmen, kazanın gerçekleşme şeklinden de anlaşıldığı üzere, mahal şartlarının üzerinde bir hızla önünde bulunan aracı sollamaya geçtiği sırada araçtaki mekanik arıza sebebiyle direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu kazanın meydana gelmesine sebebiyet verdiği, bu suretle, söz konusu arızadan haberdar olan sanığın, öngördüğü neticenin gerçekleşmeyeceği düşüncesi ile mahal şartlarının üzerinde bir hızla aracı kullanmaya devam etmek şeklindeki eyleminde bilinçli taksir koşullarının oluştuğu anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, eksik incelemeye, ceza miktarına, bilinçli taksir koşullarının bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na GÖNDERİLMESİNE; 24.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.