5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/15936 Esas 2020/2310 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15936
Karar No: 2020/2310
Karar Tarihi: 03.03.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/15936 Esas 2020/2310 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında 5607 sayılı Kanuna aykırılık suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Ancak, hükümde yer alan adli para cezasına ilişkin kesinleştirme şerhleri hukuken geçersiz sayılarak, hükmün tamamına yönelik yapılan incelemede bazı hatalar tespit edildi. Tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunan sanık hakkında TCK'nin 58. maddesinin uygulanmaması, verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken 5237 sayılı TCK'nin 52/2. maddesinin gösterilmemesi, koşullu salıverilmenin sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından uygulanması gerektiği halde yanlış bir şekilde kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulanması ve hak yoksunluklarına hükmedilmesi durumunda, anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, hüküm 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca bozuldu ve dosya mahkemeye geri gönderildi.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Kanun
- TCK'nin 58. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 52/2. maddesi
- TCK'nin 53/3. maddesi ve fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi
19. Ceza Dairesi         2019/15936 E.  ,  2020/2310 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
    HÜKÜM : Mahkumiyet


    Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
    Hapis cezası ile adli para cezasının birlikte öngörüldüğü hallerde hükmün cezalar bakımından bölünemeyeceği ve adli para cezasının miktarına bakılmaksızın temyizinin mümkün olması nedeniyle sanık hakkında hükmedilen adli para cezasına ilişkin kesinleştirme şerhleri hukuken geçersiz sayılarak hükmün tamamına yönelik yapılan incelemede; 
    Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
    Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
    Ancak,
    1- Tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunan sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinin uygulanmaması,
    2- Sanık hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken 5237 sayılı TCK"nin 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
    3- TCK’nin 53/3. madde ve fıkrası uyarınca, sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,
    4- Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
    Bozmayı gerektirmiş ve katılan vekili ile sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 03/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.