Esas No: 2020/11987
Karar No: 2022/2350
Karar Tarihi: 28.03.2022
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11987 Esas 2022/2350 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davalı, tazyik hapsinde kalma nedeniyle açılan tazminat davasında kısmen kabul edilen kararı temyiz etti. Mahkeme, tazyik hapsi koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının konusu olamayacağını ancak hüküm tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarı nedeniyle davalı açısından kesin olduğunu belirtti. Karar, geçici 3. maddeye göre uygulanan HMK ve değişik HUMK maddelerine göre temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre kesin olduğu için davalının temyiz isteği reddedildi. Kanun maddeleri: CMK'nın 141 ve devamı maddeleri, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi, 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi, 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi, HUMK’un 427. ve ek 4. maddeleri.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının davasının kısmen kabulüyle; 423,00 TL maddi, 800 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine
Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK'nın 141 ve devamı maddeleri uyarınca suç soruşturması veya kovuşturması sırasında meydana gelen zararlardan dolayı tazminat talep edilebileceği düzenlenmiş olup, dosya içeriğinde göre davacının eşine karşı verilen konuttan uzak tutulma tedbirini ihlali nedeniyle 29.01.2014-13.02.2014 tarihleri arasında 15 gün tazyik hapsinde kalmasının bu çerçevede bir tazminat talebi kapsamında yer almadığı anlaşılmakla, her ne kadar tazyik hapsi koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının konusu olamayacak ise de, karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 1.223 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 28.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
