Mala zarar verme - hakaret - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30586 Esas 2020/14145 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, düşme, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1) Katılan sanıklar müdafiinin katılan sanık ... hakkında kasten yaralama, katılan sanık ... hakkında hakaret ve kasten yaralama; sanık ...’nın ise katılan sanıklar hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarından verilen hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılan sanıklar müdafiinin şikayetten vazgeçme nedeniyle verilen kamu davalarının düşürülmesi kararına karşı, anılan kararı temyizde hukuki yararı bulunmadığından, katılan sanıklar müdafiilerinin temyiz isteminin 5320 sayılı yasanın 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
Müşteki sanık ..."nın 26.06.2014 tarihli duruşmada şikayetçi olmadığını bildirmesi ve kovuşturma aşamasındaki vazgeçmenin katılma hakkından da vazgeçmeyi içermesi karşısında, müşteki sanığın, katılan sanıklar ile ilgili olarak kurulan hükümlere ilişkin temyize hak ve yetkisi bulunmadığından temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Hakaret suçundan verilen beraat ve ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin kararlara yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerine istem gibi ONANMASINA,
3) Müşteki sanık ... hakkında mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunun, 5237 sayılı Kanun’un 168/1. maddesi gereğince etkin pişmanlık hükümlerine tâbi olduğu, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile 5271 sayılı Kanun’un 253. maddesinin 3. fıkrasında “Soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı olsa bile, etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez” şeklinde düzenlenen “...etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar...” kısmının madde metninden çıkarılarak, etkin pişmanlık hükümlerine tâbi suçların da uzlaştırma kapsamına alındığı ve böylece sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı bu kapsamda 5918 sayılı Kanun"un 8. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 253/3. maddesine eklenen "uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi halinde uzlaşma hükümleri uygulanmaz" cümlesi gereği uzlaşma hükümleri uygulanamayan kasten yaralama suçunun da uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla mala zarar verme, kasten yaralama suçunun uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.