Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1295 Esas 2022/2491 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hükümler : 1- Sanık ... hakkında:TCK’nın 89/1, 62/1,
53/6, CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması
2- Sanık ... hakkında: TCK’nın 89/4, 62/1, 53/6, 51/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’in mahkumiyetine ilişkin karar sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.01.2021 tarih, 2016/380794 numaralı tebliğnamesi ile sanık ...‘ın 20.06.2016 tarihli dilekçesi ile hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını temyiz ettiği belirtilmiş ise de, sanığın 20.06.2016 tarihli dilekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz yoluna başvurduğu, Muğla 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.09.2016 tarih ve 2016/967 Değişik iş sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kaldırılmasına, dosyanın gereği için mahkemesine iadesine karar verdiği, sanık ...’ın temyiz başvurusunun bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık ... hakkında temyiz incelemesi yapılmasına yer olmadığına karar verilerek yapılan incelemede,
Dosya içeriğine göre, olay günü, gündüz vakti, meskun mahalde, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile bölünmüş yolda seyir halindeyken geldiği olay mahalli dört yönlü kavşakta, seyrine göre sağındaki sokaktan bölünmüş yol kavşağına kontrolsüzce giriş yapmak isteyen ...’ın sevk ve idaresindeki motosikletle çarpışması sonucu ...’ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, motosiklette yolcu olan müşteki ...’ın Marmaris Devlet Hastanesinin 21.09.2012 tarihli geçici genel adli muayene raporuna göre parçalı femur ve parçalı tibia kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, yargılama sırasında ...’ın sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;

1- Kaza tespit tutanağında, sanığın araç hızını kavşağa yaklaşırken azaltmamak nedeniyle tali kusurlu,motosiklet sürücüsü ...’ın ise bölünmüş yol kavşağına kontrolsüzce çıkarak ilk geçiş hakkına riayet etmemek nedeniyle asli kusurlu olduğunun belirlendiği, keşif neticesinde düzenlenen 09.04.2015 tarihli trafik bilirkişi raporunda ise sanığın kontrolsüz kavşakta sağından gelen araca ilk geçiş hakkını tanımadığından bahisle asli kusurlu, motosiklet sürücüsünün tali kusurlu olduğunun belirtildiği ancak olay mahallinde çekilen fotoğraflar, kaza tespit tutanağı krokisi, trafik bilirkişi raporuna ekli krokiden olay mahallinin bölünmüş yol kavşağı olduğunun anlaşıldığı, bu nedenle 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 57/b-4. maddesi gereğince, bölünmüş yola çıkan sürücü ...’ın bu yoldan geçen araçlara, geçiş hakkını vermeyerek asli kusurlu, sanığın ise araç hızını kavşağa yaklaşırken azaltmamak nedeniyle tali kusurlu olduğu halde mahkemece oluş ve dosya kapsamına uygun olmayan bilirkişi raporuna göre sanığın asli kusurlu kabul edilerek hüküm kurulması,
2- Olay nedeniyle basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanan ...’ın 10.10.2013 tarihinde, sanık ...’in de hazır bulunduğu oturumda sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği, bu haliyle sanığın yalnızca müşteki ...’a yönelik yaralama eyleminden sorumlu olacağı gözetilmeden eylemine uyan TCK'nın 89/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, TCK'nın 89/4. maddesi gereğince mahkumiyetine karar verilmesi;
3- Müşteki ...’ın Marmaris Devlet Hastanesinin 21.09.2012 tarihli geçici genel adli muayene raporuna göre parçalı femur ve parçalı tibia kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, kati raporun ortopedi uzmanı tarafından düzenleneceğine yönelik kaydın bulunduğu anlaşılmakla, müştekinin yaralanmasına ilişkin kati raporunun alınıp sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
4- Bozma ilamına uyulduğu takdirde, sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçu için TCK'nın 89. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen temel ceza miktarı itibariyle, 5271 sayılı CMK'nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile yeniden düzenlenmiş olan ve 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan ''Basit yargılama usulü'' düzenlemesine tabi olacağı; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas - 2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanunun 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararı doğrultusunda CMK'nın 251. maddesi hükümlerinin değerlendirilmesi gerekmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.