Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13472 Esas 2022/2510 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suçlar : Kasten yaralama, özel hayatın gizliliğini ihlal, şantaj
Hükümler : 1- Kasten yaralama suçundan TCK’nın 86/2, 86/3-e, 62/1, 53/1-3, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan TCK’nın 134/1-2, 62, 53/1-3, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet
3- Şantaj suçundan TCK’nın 107/1, 62, 52/2, 53/1-3, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Kasten yaralama, özel hayatın gizliliğini ihlal ve şantaj suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın, şikayetçi Görkem ile aralarındaki ilişkinin ve kendisinin eşcinsel olduğunun şikayetçi tarafından başkalarına anlatıldığını işiterek, 11.01.2013 günü saat 13.30 sularında telefonla arayıp, evine çağırdığı şikayetçinin bacaklarına, silahtan sayılan jopla vurarak, şikayetçiyi Bakırköy Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 12.01.2013 tarihli raporuna göre basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, devamında kameralı cep telefonu ile çekim yaparak, şikayetçiye daha önce kimlerle ilişkiye girdiğini sorup, şikayetçinin yanıtları ile cinsel organı görünür şekilde görüntüsünü kaydettiği, son olarak şikayetçiyi “Yaşadıklarımızı kimseye anlatmayacaksın, yoksa telefona çektiğim videoyu ailene mesaj olarak yollarım” biçimindeki sözleri ile tehdit ettiği iddialarına konu olayda;
Sanığa yüklenen kasten yaralama, özel hayatın gizliliğini ihlal ve şantaj suçlarının sübut bulduğuna ve eylemlerin hukuki nitelendirmesine yönelik mahkemenin kabulünde dosya kapsamına göre bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığa yüklenen ve sübutu kabul edilen özel hayatın gizliliğini ihlal eyleminin, 6352 sayılı Yargı hizmetlerinin etkinleştirilmesi amacıyla bazı kanunlarda değişiklik yapılması ve basın yayın yoluyla işlenen suçlara ilişkin dava ve cezaların ertelenmesi hakkında Kanunun yürürlüğe girdiği 05.07.2012 tarihinden sonra işlenmesine ve gerekçeli karar başlığında da suç tarihi “12/01/2013” olarak yazılmasına rağmen sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve “bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası” yaptırımı öngören 6352 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik TCK'nın 134/1. madde ve fıkrasının 1. cümlesi gereğince temel cezanın belirlenmesi ve gizliliğin görüntü veya seslerin kaydedilmesi suretiyle gerçekleşmesi nedeniyle hükmolunacak temel cezada aynı madde ve fıkranın 2. cümlesi gereğince bir kat artırım yapılması gerektiği gözetilmeden, 6352 sayılı Kanunun 81. maddesi ile yapılan değişiklikten önceki TCK'nın 134/1. madde ve fıkrasının 2. cümlesi gereğince asgari hadden 1 yıl hapis cezası hükmedilmesi ve sanığa eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından; ayrıca, 11.01.2013 olan suçların işlendiği tarihin gerekçeli karar başlığına “12/01/2013” şeklinde yanlış yazılması, mahallinde düzeltilmesi olanaklı hata, sanığın sübutu kabul edilen şantaj suçunun yasal unsurlarının tarif edildiği TCK'nın 107/2. madde ve fıkrasının uygulama maddesi olarak gösterilmemesi, mahallinde ilave edilmesi olanaklı noksanlık olarak değerlendirildiğinden, bozma nedeni olarak kabul edilmemiş; T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sübuta ilişkin ve sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 30.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.