Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11868 Esas 2022/2546 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının davasının kısmen kabulüyle; 2.300,00 TL maddi, 3.500,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2015/78 Esas-2012/265 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının nitelikli yağma suçundan 13.02.2015–27.04.2015 tarihleri arasında 73 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 27.10.2015 tarihinde kesinleştiği, gözaltı ve tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 2.300,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın tahliye tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 2.300,00 TL maddi, 3.500,00 TL manevi tazminatın tahliye tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin davacının tazminat isteme hakkı olmadığına, faiz uygulanmasının usul ve yasaya aykırı olduğuna, reddedilen kısım için davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Her ne kadar kesinleşme şerhinin tebliğ edildiğine dair evraka dosya içerisinde rastlanılmadığından bahisle dava süresinde kabul edilmişse de, davacı vekilinin dava dilekçesinde kesinleşme şerhinin kendilerine 05.01.2016 tarihinde tebliğ edildiğini belirtmesi karşısında, kesinleşme şerhinin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde onaylı bir sureti ilgili ceza mahkemesinden temin edilip dosya içine alınarak, davanın süresinde açılmış olup olmadığının tereddüde mahal vermeyecek şekilde tespit edilmesi sonrası bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,

2-5271 sayılı CMK'nın 144/1-a maddesinin yürürlükten kaldırılması nedeniyle mahsup tazminata engel oluşturmayacak ise de, haklarında mahsup işlemi yapılmayan kişilerle tutukluluğu başka mahkumiyetinden mahsup edilenler arasındaki dengenin, hak ve nesafetin sağlanması gerektiği göz önünde bulundurularak, mahsup edilen sürenin hükmolunacak tazminat miktarının tayininde dikkate alınması gerektiği nazara alındığında, davacının tutuklu kaldığı sürelerin adli sicil kaydında yer alan ve dava tarihinden sonra kesinleşmiş mahkumiyetlerinden doğan hükümlülüklerinden mahsup edilip edilmediği hususunun açıklığa kavuşturulmaması,
Kabule göre ise,
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.