Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/7769 Esas 2020/3825 Karar Sayılı İlamı

Suça sürüklenen çocuk ...’in beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yapılan yargılaması sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetine dair İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 13.05.2014 gün ve 2013/272 Esas, 2014/135 Karar sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuk müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 19.03.2015 gün ve 2014/9683 Esas, 2015/4739 Karar sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararına mahkemece direnilerek kurulan 06.10.2015 gün ve 2015/288 Esas, 2015/375 sayılı Kararın suça sürüklenen çocuk müdafisince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 14.12.2016 gün ve 2016/88 Esas, 2016/1916 sayılı gönderme kararıyla 6763 sayılı Kanun değişikliği nedeniyle direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya ile ilgili verilen 01.06.2017 gün ve 2017/453 Esas, 2017/3044 Karar sayılı ilamla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili Yargıtay Kanununun 15. maddesi uyarınca karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02.04.2019 gün ve 2017/14-864 Esas, 2019/283 Karar sayılı ilamıyla 20.03.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik olarak uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkının bulunması nedeniyle anılan madde uyarınca bu husustaki takdir hakkının kullanılabilmesi için yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa ve akıl hastalığı bulunan reşit mağdureye tayin edilecek vasiye tebliğinin zorunlu olması karşısında, direnme kararına konu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlık ile vasiye ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararları tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılanlardan sadece Bakanlık vekilinin direnme hükmünü temyiz etmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 22.09.2020 tarihli ek tebliğname ile Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.