MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında, mala zarar verme suçundan tayin edilen adli para cezasının nevi ve miktarına göre hüküm, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile eklenen, 5320 sayılı Yasasının geçici 2. maddesi uyarınca, kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanık ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteklerinin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Sanık hakkında, tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
a- Sanığın eyleminin TCK.nun 106/1-1 maddesi kapsamında hapis cezasını gerektirdiği halde, adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
b- Hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesiyle 5271 sayılı CMK.nun 253/1 ve 254. maddelerinde yapılan değişikliğe göre, TCK.nun 106/1-1 maddesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alınması ve bu suça ilişkin uzlaşma teklifinin yapıldığı tarih itibari ile hukuki dayanaktan yoksun olması karşısında; uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. ve 326/son maddeleri uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 20.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.