Esas No: 2020/12304
Karar No: 2022/2568
Karar Tarihi: 04.04.2022
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12304 Esas 2022/2568 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacının mahkeme kararıyla, koruma tedbirleri nedeniyle 280 TL maddi, 500 TL manevi tazminat talebi kısmen kabul edildi. Davalı vekili ve davacı vekili kararı temyiz etti. Temyiz kesinlik sınırı göz önüne alınarak, davalı vekilinin temyiz istemi reddedildi. Davacının tazminat talebine ilişkin hükümde bir isabetsizlik olmadığına karar verildi ve mahkeme kararı onandı. Kararda detaylı olarak incelenen kanun maddeleri şunlardı: 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi, 5219 Sayılı Kanun'un 2. maddesi ile değişik Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve ek 4. maddeleri, 1086 Sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 432. maddesi ve 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 142. maddesi.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 11/04/2016
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 280,00 TL maddi, 500,00 TL manevi tazminatın davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine
.
Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 780,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan Balıkesir Çocuk Mahkemesinin 2015/532 Esas – 2016/100 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından 08.05.2009 - 10.06.2009 tarihleri arasında 33 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 07.04.2016 tarihinde kesinleştiği, davacının tutuklulukta kaldığı sürelerin tamamının Van 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.04.2016 tarihli 2008/122 Esas – 2008/182 Karar sayılı ek kararı ile mahsup edildiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Gerekçeli karar başlığında, ''11.04.2016'' olan dava tarihinin ''04.05.2016'' olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak görülmüştür.
Davacının 50.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 280,00 TL maddi, 500,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 04.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
