Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8104 Esas 2019/1616 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
UYAP kayıtlarına göre, suç tarihinde güneşin batış saatinin 16.43 olduğu, TCK"nun 6/1-e maddesi uyarınca saat 17.43’ten sonraki zaman diliminin gece olarak kabul edilmesi gerektiği, sanığın kolluk tarafından alınan ifadesinde ve sorguda olayı 20.30 sıralarında gerçekleştiği beyan etmesi karşısında; hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin kabulü gerekirken, 5237 sayılı TCK"nun 143. maddesi gereğince artırım yapılmayarak eksik cezaya hükmedilmesi ve hırsızlık suçuna konu eşyanın önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak 5237 sayılı TCK"nun 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğinin kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Atılı suçtan neticeten hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nun 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği, aynı Yasa"nın 53/3. maddesinde yer alan "mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz." hükmü gereği uzun süreli hapis cezası ertelenenler hakkında, sadece kendi altsoyu bakımından TCK"nun 53/1-c maddesinde belirtilen haklar dışındaki diğer haklardan yoksun
kılınma kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve ayrıca T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nun 53. maddesi ile kurulan hükmün çıkarılması ile yerine "5237 sayılı TCK"nun 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına ve TCK"nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmek suretiyle, eleştiriler dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.