Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12375 Esas 2022/2615 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 3.901,64 TL maddi, 7.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 05/12/2012 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacı hakkında silahlı terör örgütüne üye olma, kamu malına zarar verme, tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme, görevi yaptırmamak için direnme, örgütün veya amacının propagandasını yapma suçlarından açılan kamu davasında, davacının sadece silahlı terör örgütüne üye olma suçu nedeniyle tutuklandığı, yargılama sonucu davacı hakkında tutuklanmadığı örgütün veya amacının propagandasını yapma suçundan mahkumiyet hükmü kurulduğu ve bu hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, örgütün veya amacının propagandasını yapma suçunun davacının tutuklanmasına esas olan suçtan bağımsız nitelikte bir suç olması itibariyle, davacı yönünden tazminata hükmedilmesine engel teşkil etmeyeceği ve koruma tedbirleri nedeniyle tazminat verilmesine ilişkin 5271 sayılı CMK'nın 141/1. ve devamı maddelerinde belirtilen şartların davacı yönünden gerçekleştiği, bu nedenle tebliğnamede davanın reddine karar verilmesi yönündeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/94 Esas – 2015/257 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 05.12.2014 – 09.04.2015 tarihleri arasında 125 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 01.07.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 20.000,00 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 3.901,64 TL maddi, 7.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Gerekçeli karar başlığında “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” yerine “CMK'nın 141. maddeleri gereği tazminat talebi” olarak yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin tazminat miktarının fazla olduğuna, davacının kendi kusurlu hareketiyle olaya sebebiyet verdiği, hükmedilen tazminatlara dava tarihinden faiz verilmesi gerektiğine,karşı vekalet ücreti istemine ve sair yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının dava dileçesine hükmedilen tazminat miktarlarına gözaltı tarihi olan “05.12.2014” tarihinden faiz talep etmesine karşın yerel mahkemece faiz başlangıç tarihini “05.12.2012” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinden, (1) ve (2) numaralı paragrafta yer alan “ gözaltı tarihi olan 05.12.2012” ibaresinin çıkartılarak yerine “gözaltı tarihi olan 05.12.2014” yazılmak suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.