Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3981 Esas 2022/2590 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 51/1-3, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki çekici ile olay günü saat 18:15 sıralarında, kaza tespit tutanağına göre, meskun mahalde ve trafiğin yol çalışması nedeni ile bir yönünün kapalı, diğer yönden ise dubalar ile bölünerek iki yönlü olarak verildiği, mahal hız sınırının 30 km/saat olduğu yolda seyir halinde iken, olay mahalline geldiğinde, seyir yönüne göre sağ taraftan orta refüj üzerinden yola giren “sağır ve dilsiz” yayaya çekicinin “sağ ön yan” tarafı ile tali kusurlu olarak çarptığı, çarpmadan sonra 34 metre fren izi ile durduğu, yayanın yol kenarına düştüğü, iki gün sonra da tedavi gördüğü hastanede öldüğü olayda; mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre mahalli Cumhuriyet savcısının sanığa katılanın zararını karşılaması yönünde bir tebliğde bulunulmadığı, sanığa bu hakkın verilmediğine, sanık müdafinin ise yayanın tamamen kusurlu olduğuna, bilirkişi raporları arasındaki çelişkinin giderilmediğine, sanığın hızının mahal hız sınırları üzerinde olmadığına, katılanlar tarafından somut zararın bildirilmediğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 05.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.