Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12384 Esas 2022/2614 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.147,70 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 16/03/2010 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacının 10.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 1.147,70 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan Van 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/321 Esas – 2015/293 sayılı kararının incelenmesinde, davacı (sanık) hakkında 15.10.2010 suç tarihli uyuşturucu madde ticareti yapma ve suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı, 06.10.2015 tarihinden bu suçlardan dolayı beraat kararı verilip 02.12.2015 tarihinde kesinleştiği, söz konusu ceza dava dosyasında davacı (sanık) hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan aynı eylemi nedeniyle Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenmiş iddianame bulunduğundan kamu davasının reddine karar verildiği, Van 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/321 Esas – 2015/293 Karar sayılı dosyasından 15.01.2016 tarihli yazısında davacı (sanık) hakkında 2015/297 Esas kararı ile tefrik kararı verildiği, UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/151 Esas – 2010/440 Karar sayılı kararında davacının 22.01.2010 suç tarihli uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ancak kesinleşmesinin yapılmadığı bu dosyada da davacının tutuklama sürelerinin iş bu dosyadaki sürelerle aynı olduğu, dosya içeriğinde bulunan tutuklama müzekkeresinde suç tarihinin 22.01.2010 olduğu, iş bu dosyadaki suç tarihinin ise 15.01.2010 olduğunun anlaşılması karşısında, davacının tazminat talep etme hakkının bulunup bulunmadığı ve davanın süresinde açılıp açılmadığının tespiti bakımından davacı ile ilgili tutuklama ve tahliyeye ilişkin müzekkere ve belgelerin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örnekleri dosya içine alınarak, davacının hangi suç ya da suçlardan tutuklandığı ve Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/151 Esas – 2010/440 Karar sayılı kararının akıbetinin araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan ''1.060,14 TL'' yerine, hatalı bilirkişi raporuna dayanılarak bu miktarın üzerinde kalacak şekilde ''1.147,70 TL '' olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine yüksek maddi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 05/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.