Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12011 Esas 2022/2587 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 1.677,54 TL maddi, 6.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Elbistan Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/126 Esas – 2015/174 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 09.06.2010-21.12.2010 tarihleri arasında 195 gün göz altında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 05.02.2016 tarihinde kesinleştiği, davacının Elbistan Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/90 esas 2013/157 karar sayılı ilamı ile verilen 5 ay 18 gün hapis cezasından, tutuklu kaldığı 112 günlük sürenin mahsup edildiği,
Davacının dava dilekçesiyle mahsup edilen süreden fazla tutuklu kaldığı süreye ilişkin 7.840 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihi olan 09.06.2010 itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 1.677,54 TL maddi, 6.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, faizin başlangıcına yönelik talep bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Maddi tazminatın, davacının gözaltına alınma tarihinden itibaren ilk 83 günlük döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’1.601,73’’ TL yerine, bu miktarın üzerinde kalacak şekilde “1.677,54 ’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine fazla maddi tazminata hükmolunması ve tutuklama tarihi olan 10.06.2010 tarihinden itibaren yasal faiz talep edilmesine rağmen gözaltına alınma tarihi olan 09.06.2010 tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1.A) numaralı bendindeki “1.677,54 TL” ibaresinin “1.601,73 TL” olarak, “09/06/2010” ibaresinin ise “10/06/2010” olarak değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.