19. Ceza Dairesi Esas No: 2020/909 Karar No: 2020/2269 Karar Tarihi: 02.03.2020
Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/909 Esas 2020/2269 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Çan Asliye Ceza Mahkemesi, mal beyanında bulunmamak suçundan sanık ... hakkında hapsen tazyik talebinin reddine karar verdi. Karara yapılan itirazda, Çan İcra Ceza Mahkemesinin kararına karşı bir karar verilmesine yer olmadığına karar verildi. Ancak, Adalet Bakanlığı yararına bozma istemini içeren yazısı ile dava dosyası Yargıtay'a gönderildi. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, benzer bir olaya atıfta bulunarak, kararın itiraz kanun yoluna tabi olduğunu ve esas hakkında bir karar verilmesi gerektiğini belirtti. Bu nedenle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca söz konusu karar kanun yararına bozuldu. Kararda, sanık hakkında 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun \"hapis ile tazyik\" başlıklı 76. maddesi uyarınca verilen kararın kanun yararına bozulmasına karar verildiği ve davaya Yargıtay Yüksek (12). Hukuk Dairesi'nin bakması gerektiği belirtildi. Kanun maddesi ise, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 353/1. maddesi olarak verildi. Karar tarihi: 2020/909 E., 2020/2269 K.
19. Ceza Dairesi 2020/909 E. , 2020/2269 K.
"İçtihat Metni"
Mal beyanında bulunmamak suçundan sanık ... hakkında hapsen tazyik talebinin reddine dair Çan İcra Ceza Mahkemesinin 07/05/2019 tarihli ve 2019/24 değişik iş sayılı kararına karşı yapılan itiraz hakkında karar verilmesine yer olmadığına ilişkin Çan Asliye Ceza Mahkemesinin 15/05/2019 tarihli ve 2019/64 değişik iş sayılı kararı aleyhine, Adalet Bakanlığı"nın 20.12.2019 gün ve 2019 - 10701 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.12.2019 gün ve KYB. 2019/132818 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu. Anılan ihbarnamede; Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 09/07/2019 tarihli ve 2019/30376 esas, 2019/10714 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 6217 sayılı Kanun"un 5. maddesi ile değişik 2004 sayılı Kanun"un 353/1. maddesinde yer alan " İcra mahkemesinin verdiği tazyik ve disiplin hapsine ilişkin kararlara karşı, tefhim veya tebliğ tarihinden itibaren yedi gün içinde itiraz edilebilir. Mahkeme itirazı incelemesi için dosyayı o yerde icra mahkemesinin birden fazla dairesinin bulunması hâlinde, numara olarak kendisini izleyen daireye, son numaralı daire için birinci daireye, o yerde icra mahkemesinin tek dairesi bulunması hâlinde asliye ceza mahkemesine, icra mahkemesi hâkimi ile asliye ceza mahkemesi hâkiminin aynı hâkim olması hâlinde ise en yakın asliye ceza mahkemesine gönderir. İtiraz incelemesi neticesinde verilen karar kesindir." şeklindeki hüküm gereğince, anılan kararın itiraz kanun yoluna tabi olduğu ve itirazın esası hakkında bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde itiraz hususunda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, Gereği görüşülüp düşünüldü: Sanık hakkında 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun "hapis ile tazyik" başlıklı 76. maddesi kapsamında verilen karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidildiği anlaşılmakla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca kanun yararına bozma istemine konu edilen "2004 Sayılı Kanuna Aykırılık" nedeniyle verilen kararı inceleme görevi; Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesine ve 23.01.2020 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak izleyen ay başından itibaren yürürlüğe giren, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 23/01/2020 ve 2020/1 sayılı iş bölümüne dair kararına göre Yargıtay Yüksek (12). Hukuk Dairesine ait bulunduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan daireye GÖNDERİLMESİNE, 02.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.