MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara Batı Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat (haksız fiileden kaynaklanan) davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili; taraf1ar arasında düzenlenen 02.11.2010 tarihli tutanakla iki kesitli bilgisayar tomografi cihazı ve parçalarının tam ve eksiksiz saklanması için davalıya emaneten teslim edildiğini, 28.09.2012 ve 12.10.2012 tarihli ihtarlarla tesliminin talep edilmesine rağmen davalının cihaza çeşitli masraflar yaptığını öne sürerek teslimi yapmadığını, cihazın davalıya tesliminin bakım ve onarım maksatlı olmadığını ileri sürerek cihazın aynen teslimine, mümkün olmaması halinde cihaz ve parçalarının bedeli olarak fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 10.000 TL."nin 06.10.2012 tarihinden itibaren işleyecek ticari avans faizi ile davalıdan tahsiline, her iki halde de cihazı kullanamamaktan kaynaklı zararına karşılık olarak 1.000 TL".nin 06.10.2012 tarihinden itibaren işleyecek ticari avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili 12.05.2015 tarihli ıslah dilekçesi ile; cihaz ve parçaların bedeli ile ilgili talebini 108.000 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili; cihazın davacı tarafın tamir isteği üzerine demonte vaziyette tüpsüz olarak teslim aldığını, bakımını yaptığını, sürekli hata veren CT tüpünü ithal ürün ile değiştirdiğini, 2012 yılı Aralık ayı sonuna kadar olan dönem için bakım, demontaj, nakliye ve depolama bedelinin 45.000,00 TL., yeni CT tüp bedelinin ise 55.292,00 USD olduğunu, depoda hazır vaziyette beklediğini, bedellerin ödenmesi halinde cihazı teslim edeceğini, cihazın sadece koruma ve muhafaza amacıyla verildiği kabul olunsa dahi saklama ücreti ödenmesi gerektiği, ödenmediği sürece cihaz üzerinde hapis hakkı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince taraflar arasında düzenlenen 02.11.2010 tarihli tutanak içeriğinden tarafların cihazın saklanmasına yönelik olarak anlaştıkları, cihazın bakım ve tamirine ilişkin bir hususun bulunmadığı, teslim tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 818 Sayılı Borçlar Kanunu"nun 463 vd. düzenlenen vedia sözleşmesi olarak değerlendirilmesi gerektiği, buna göre de davacının teslim etmiş olduğu cihazı her zaman talep etme hakkına sahip olduğu, 818 sayılı Borçlar Kanunun 466. maddesi dikkate alındığında saklayanın masraflarını talep edebileceği ancak eşya üzerinde hapis hakkı olmadığı, tomografi cihazının süresinde teslim edilmemesinden dolayı yoksun kalınan kâra ilişkin delil sunmadığı ve bu iddiasını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi tarafından istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı süresinde taraf vekillerince temyiz yoluna başvurulması üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi kararına ilişkin taraf vekillerinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesine gönderilmesine, kesin olarak 24.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.