18. Ceza Dairesi 2016/14953 E. , 2019/214 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Sanık ... hakkında, katılan sanık ...’ye karşı hakaret suçundan, katılan sanık ... "nin katılan ... ve katılan sanık ... "ye karşı hakaret suçundan verilen beraat hükümlerinin temyizinde;
Eylemlere ve yükletilen suça yönelik, katılan sanıklar ..., ... ve katılan ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2- Katılan sanıklar ..., ... hakkında katılan sanık ...’yi kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin temyizinde ise; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Eylemlerin meşru müdafaa sınırları içerisinde kaldığının kabul edilmesi karşısında, TCK’nın 25/1 ve CMK’nın 223/2-d maddeleri uyarınca sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden ceza verilmesine yer olmadığı şeklinde hükümler kurulması,
Bozmayı gerektirmiş ve katılan sanık ...’nin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktaları, tebliğnamedeki isteme kısmen uygun olarak, hüküm fıkralarından “gereğince sanığa ceza verilmesine yer olmadığına,” ibarelerinin çıkarılarak yerine "CMK’nın 223/2-d maddesi uyarınca yüklenen suç sanık tarafından işlenmesine rağmen, olayda bir hukuka uygunluk nedeninin bulunması nedeniyle sanığın beraatına” ifadelerinin eklenmesi biçiminde HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına,
3- Sanık ... hakkında katılanlar ..., ..., ...’ye karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin temyizinde ise;
Sanığa yükletilen kasten yaralama eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi başkaca hukuka aykırılığa rastlanmamıştır.
Ancak,
a- Mükerrir sanık hakkında, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlar biçimde denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
b- TCK"nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmiş olduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..., katılanlar ..., ..., ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde ise de, bu aykırılıklar yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktaları tebliğnameye kısmen uygun olarak, tekerrür uygulamalarına ilişkin hüküm fıkralarındaki 1 yıl süreyle ibaresinin ve TCK’nın 53/1-b maddesine ilişkin kısımların hükümlerden çıkarılması suretiyle HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
