İTİRAZ
Hırsızlık suçundan sanık ... hakkında yapılan duruşma sonunda; mahkumiyetine ilişkin Manavgat 4. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 12.02.2016 tarih 2014/1619 E. 2016/289 K. sayılı hükmün sanığın temyizi üzerine Dairemizin 22.03.2018 tarih ve 2017/800 Esas 2018/4170 Karar sayılı ilamı ile oybirliği ile Onanması yolundaki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 27.12.2018 tarih ve 2018/88949 sayılı yazısı ile itirazın, sanık hakkında ikinci kez tekerrür şartlarının oluşmadığına yönelik olup, sanığın ikinci kez mükerrir olduğuna ilişkin bölümün çıkarılarak verilen kararın Düzeltilerek Onanması yönünde itiraz talebinde bulunulması sebebiyle itirazla ilgili değerlendirme yapılmak üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 27.12.2018 tarih ve 2018/ 88949 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 22.03.2018 tarih ve 2017/800 Esas 2018/4170 Karar sayılı kararın sanık ... bakımından kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 02.05.2005 tarih 2004/34 Esas-2005/112 Karar sayılı ilamı ile kasten adam öldürme suçundan 765 sayılı TCK"nın 448/3,51/2,59/2, 81/1-3. maddeleri uyarınca 6 yıl 16 ay hapis cezası ile cezalandırıldığı ve 30.4.2011 tarihinde hükmün infaz edildiği, bu mahkumiyetin tekerrüre esas olduğu, tekerrür hükümleri bakımından 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’da koşulları ve sonuçları itibariyle farklı düzenlendiği, 765 sayılı TCK"da "cezanın artırım nedeni" olarak öngörülmüş iken, 5237 sayılı Yasada koşullu salıverilme süresini de etkileyecek şekilde bir "infaz rejimi kurumu" olarak düzenlendiği. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinin 3. fıkrasındaki “İkinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanması durumunda, hükümlünün koşullu salıverilmeyeceğine” ilişkin hükmün uygulanabilmesi için, sanık hakkında kesinleşen bir hüküm ile, 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümleri uygulanıp, tekrar TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasını gerektirir bir suç işlemesinin gerektiği, bu itibarla 765 sayılı TCK"nın 81. maddesinin tatbik olunduğu hükmün birinci kez mükerrerliğe esas alınabilir ise de ikinci kez mükerrerliğe esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümden "sanığın ikinci kez mükerrir sayılmasına ve ikinci kez mükerrir olan" ibarelerinin, çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.