Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/278 Esas 2022/2772 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 9.786,67 TL maddi, 14.500,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 11.12.2014 tarihinden itbaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Van 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/99 Esas – 2015/341 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 11.12.2014 – 14.10.2015 tarihleri arasında 307 gün gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 20.01.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 20.000,00 TL maddi, 40.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 9.786,67 TL maddi, 14.500,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, davanın süre bakımından bozulması gerektiğine, dava tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerektiğine, reddedilen kısım üzerinden lehine vekalet ücreti verilmesine ve sair temyiz itirazlarına ilişkin, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında davacı hakkında düzenlenen gözaltı, tutuklama ve tahliyeye ilişkin tüm müzekkere ve belgelerin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde onaylı birer sureti temin edilip dosya içine alınarak, davacı hakkında düzenlenen tutuklama müzekkeresinin infaz edilip edilmediği, infaz edilmiş olması halinde, infaz tarihlerinin ceza infaz kurumundan sorulması suretiyle infaz edilen tutukluluk süresinin tereddüde mahal vermeyecek şekilde tespit edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

Kabule göre de;
1- Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, tahliye tarihinin yanlış belirlenmesi sebebiyle belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması,
2- Davacı vekilinin dava dilekçesinde hükmedilecek tazminat miktarları için işletilecek faizin başlangıç tarihi olarak tutuklama tarihi olan “12.12.2014” olarak talep etmiş olmasına karşılık gözaltı tarihi olan “11.12.2014” tarihinden itibaren faiz işletilmesi,
3- Gerekçeli karar başlığında, “Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” olan dava türünün “Haksız koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.